Hoezo iets over kleding op Jouw dagelijkse kost?

We zijn bewust met eten bezig en al tijden knaagde er iets aan mij als het om kleding gaat... Daarom toch laatst de documentaire The True Cost eens goed bekeken...

Hoezo iets over kleding op Jouw dagelijkse kost?

We zijn bewust met eten bezig en al tijden knaagde er iets aan mij als het om kleding gaat… Daarom toch laatst de documentaire The True Cost eens goed bekeken…

In de kledingindustrie speelt immers hetzelfde vraagstuk als in de voedselindustrie…

Kun je je (of zelfs de hele wereldbevolking) lekker en gezond voeden en/of hip en trendy kleden zonder de aarde uit te putten?

Jazeker kan dat!

Alternatieven voor de bekende merken

Ik speur nu de websites af van onder meer (tips voor andere opties welkom.):

Waschbär Eco-Shop, Geitenwollenshirts, WatMooi, Greenlily en Missgreen.

Ik weet het nu zeker: ik ga mijn garderobe verduurzamen!

Project 333

Project 333 is mijn leidraad. Minder is meer is daar het motto.

Voor alles wat ik aanschaf aan spullen (dus niet alleen kleding) gebruik ik al jaren de één is twee regel. Eén ding kopen is van twee oude niet gebruikte spullen afscheid nemen. Zo hou je alleen de pareltjes over. Dit project lijkt mij dus op het lijf geschreven.In Project 333 hoef je de kleding die je niet draagt niet eens weg te doen, je legt het alleen weg voor de komende 3 maanden om je bewust te worden dat je genoeg hebt aan 33 items.Help ik moet nog bijkopen?!
In tegenstelling tot veel anderen die aan dit project meedoen moet ik waarschijnlijk dingen bijkopen omdat ik stomweg niet aan 33 items kom die ik de komende 3 maanden ga dragen.In veel grote winkelketens slaag ik immers niet omdat ik:
  • of de kwaliteit te slecht vind en ik het dan weer te snel moet weggooien; tegen mijn principe.
  • of de prijs veel te laag lijkt om eerlijk te kunnen zijn; ook tegen mijn principe.
  • of de prijs is juist veel te hoog gewoon alleen omdat er een merk instaat… En die merken hebben meestal ook niet zoveel op met het milieu of arbeidsomstandigheden…

Uiteindelijk kom ik daardoor meestal met een enkel shirtje en de eeuwige langlevende spijkerbroek terug, áls ik dus al iets koop. Dat draag ik dat tot er echt letterlijk de gaten invallen 😉 en dan begint de ‘lijdensweg’ door de winkels heen weer opnieuw.

Ik heb er dus ook geen plezier in zoals je merkt omdat het reguliere aanbod mijn wenkbrauwen gewoon te veel doet fronsen.

Dat anti-shop gedrag is op zichzelf dus wel weer een soort van duurzaam, maar toch is het niet helemaal representatief van wat ik zou willen…

Kleedgeldbudget; ik geef mezelf nu eens hetzelfde als de kinderen

Ik ga het nu anders aanpakken. Ik geef mezelf hetzelfde budget als de kinderen krijgen aan kleedgeld (tot nu toe gaf ik niet eens de helft voor mezelf uit…).Zo kan ik ook gelijk ontdekken of het mogelijk is binnen het kleedgeldbudget ook duurzaam te shoppen? Want tja, ik kom wel wat duurder uit per item, maar ik koop er ook veel minder in aantal waarschijnlijk. Ik ben benieuwd!

Verrassing

Het leuke aan project 333 is ook dat je heel goed gaat kijken naar alles wat je draagt dat zichtbaar is. (Je ondergoed, sportkleding, huis- en nachtkleding tellen niet mee.)

Maar sieraden dus wel! Ik spitte mijn doosje door en vond sowieso maar een paar dingen die ik er ooit wel eens uitvis om te dragen. De rest van de rommeltjes heb ik niet weggelegd maar in dit geval gelijk maar weggegeven. Ik pas immer ook de één is twee regel toe. Want wil ik nieuwe shirts, rokjes, broeken, jurkjes kopen…? Dan moet ik afscheid nemen van wat dingen met gaten enzo en van sieraden die al jaren liggen en niet gedragen worden.Omdat het hele bakje met kettinkjes en armbandjes eens een keer op de kop ging kwam ik wel dit simpele hangertje weer tegen. Van mijn broer gekregen toen hij in Australië was geweest. Nou dat is toch al gauw een jaar of 20 geleden denk ik. Als het niet langer is?

Die hanger blijft dus in elk geval wel. Dit zijn van die kleine onbetaalbare schatten!