Eigen gemaakte patat eten! Wie heeft er geen mooie herinneringen aan? Mijn neven en nichten vragen nog wel eens of mijn moeder, hun tante Nel, nog wel eens zelf gemaakte frietjes bakt en of ze dan nog eens een keer mogen komen eten.

Haar friet (ik heb Brabantse wortels en daar heet deze lekkernij nu eenmaal friet…) is in onze hele familie beroemd.

Wij hadden een heel klein frietpannetje, zo klein dat de frikandel eerst door de helft moest anders paste hij niet in het pannetje. Ik wist niet beter dus ik heb lange tijd gedacht dat frikandellen zo klein waren. Heel handig van mijn moeder om ons blij te maken met een snack, maar dan toch maar de helft te geven. 😉

Maar goed, daar gaat dit verhaaltje niet over.

Dit verhaaltje gaat over het gevoel van de verse patatdag. Zaterdag was dat vroeger bij ons. Ik zal het nooit vergeten.

Niet zelden schoven er dan dus andere familieleden aan. En mijn moeder was al de hele dag bezig (in mijn herinnering dan). Snijden, wassen, in het water laten staan, drogen met speciaal daarvoor bedoelde theedoeken (die mochten niet voor iets anders gebruikt worden!), voorbakken (tussendoor die frietjes al pikken), en tenslotte afbakken.

Gossie, het was echt een feestje elke week! Niet alleen het ‘aan tafel’ mPatat ritueel van vroegeroment, maar het hele ritueel dus. Natuurlijk hielpen wij (ik en mijn broer) vaak. Niks leuker dan in de grote bak zoeken naar de schijfjes aardappel die nog niet tot frietje waren gesneden. Want alles ging dus echt met de hand. Uren en uren heb ik met mijn moeder in de keuken gekeuveld tijdens al die werkjes die bij het zelf frietbakken komen kijken. En uiteraard moesten we ook helpen met de afwas na het eten. Hoewel ik me kan herinneren dat we daar heel veel smoesjes voor hadden om dat deze keer toch vooral niet te hoeven.

Nou, en dat gevoel dus, die huiselijkheid, dat prachtige ritueel, dat kun jij dus nu ook beleven want wij hebben 40 kilo van de aardappelberg gered.

Door de corona-crisis kan de Nederlandse aardappelboer zijn piepers niet meer exporteren. En omdat de horeca lang dicht is geweest en nu ook nog niet op volle kracht vooruit kan, is er veel minder vraag naar de Nederlandse patataardappel.

Nou en dan dreigt de oogst voor een veel lagere opbrengst veevoer of biomassa te worden…

Nu zijn wij als winkel natuurlijk sowieso voor een hele andere verhouding van im- en export van voedsel. Dus daarom steunen wij deze actie door wat overgebleven kilo’s te verkopen.

We hopen ondertussen natuurlijk vurig dat door deze crisis meer mensen zijn gaan inzien dat er iets moet veranderen. Dat we de supermarkten niet meer scherp over de grens moeten laten inkopen en onze eigen boeren in de kou zetten bijvoorbeeld.

De opbrengst van deze verkoop gaat naar de Uitgestelde boodschappen. Dus weer een prachtige win-win-win. Jij een lekker patatje, de boer heeft opbrengst gehad door de actie en er zijn weer weer mensen blij met boodschappen die ze (deels) krijgen omdat ze even krap bij kas zitten!

O ja, je hebt naast de patataardappels natuurlijk ook (arachide)olie nodig voor het recept dat ik HIER deel. Die verkopen wij zelf niet maar Bio bij Jansen heeft het volop in de winkel beschikbaar. Want in het kader van #supportyourlocal koop je dat natuurlijk het liefst bij hen!