Ze zijn met zijn viertjes op pad. Ze zijn ergens in de 20 en ik geniet van hun kritische vragen en opmerkingen. “Weet u wat het probleem is mevrouw,” ze spreken mij keuring met u aan wat mij natuurlijk erg bejaard doet voelen maar het klopt in deze setting wel, “Niemand snapt meer hoe dat zit met zuivel, eieren en bijvoorbeeld honing.”
En dat klopt helemaal. We zijn vervreemd geraakt van hoe het in de natuur werkt. Kaas is er bijvoorbeeld alleen als het dier dat melk geeft gejongd heeft. En in de natuur wil dat dus zeggen dat er maar sporadisch melk is…
De schapenkaas die wij hebben is inderdaad de restvoorraad. We moeten wachten tot het voorjaar voordat er weer nieuwe komt. De dames Schaap zijn heerlijk met verlof op dit moment!
En dat wij eitjes hebben nu… Ja dat klopt, daar kun je kritische vragen over stellen. En dat is dus ook heel goed dat dit gebeurt. Want in de natuur leggen kippen in de winter geen eieren. Te koud en veel te kort licht. Niet toevallig dat we met Pasen paaseieren hebben…
Biologisch is niet zaligmakend
Dat is precies de reden waarom wij altijd zeggen dat het keurmerk van biologisch niet wil zeggen dat de aardbol wordt ontzien of dat welzijn van het dier gegarandeerd gewaarborgd is of dat onze gezondheid wordt ondersteund.
Een kip die een jaar rond moet leggen heeft extra warmte en licht nodig. En dat is dus dan dus veel milieu belastender dan een kip die zijn gang mag gaan. Maar dan hebben wij inderdaad een hele tijd geen eieren tot onze beschikking. En dat is nog iets te ingewikkeld voor ons als consumenten die opgevoed zijn met het idee dat er altijd alles is… Er zijn dus alle jaargetijden altijd biologische eieren te koop…
Niet een beetje te veel, maar veel te veel
En omdat we zo zijn opgevoed zijn we ook echt veel en veel teveel gaan eten. Als wij ons collectieve overgewicht uit het westen zouden kunnen oppakken om het te brengen naar gebieden waar nu honger is dan ontstaat daar óók overgewicht.
We consumeren dus niet een beetje te veel maar echt heel erg veel te veel. En dat vele eten dat we eten is dan ook nog eens van een dramatische kwaliteit. We kunnen bijvoorbeeld alleen maar de supermarkten ram vol honing hebben liggen als we bereid zijn honing te eten die gemengd is tot iets algemeens uit alle werelddelen. En dan nemen we dus ook de helft die de bijen eigenlijk zelf nodig hebben… Dat klopt dus echt helemaal niet. Daarom zijn wij zo vereerd dat wij bij het nagesprek van de film Honeyland mogen zijn in flimhuis Sliekers op zondag 12 januari 2020. In die film leren we over hoe mensen hun eerlijke aandeel in de voeding mogen nemen. Je snapt dan nog beter waarom wij altijd zeggen dat we niet altijd alles hebben, maar wel altijd iets.
Dus hoe moeten we het ‘altijd alles idee’ doorbreken in een paar stappen?
- Doe kennis op door bijvoorbeeld dit blog te volgen en je vragen die opkomen te stellen
- Ga mee doen met workshops die wij gaan organiseren om naast kennis ook vaardigheden op te doen.
- Ga stap voor stap anders inkopen.
Als je weet dat melk en alle zuivelproducten die er uit voortkomen dus eigenlijk schaars zijn, als je weet dat kippen in de winter eigenlijk geen eieren leggen, als je weet dat honing een onmisbaar goed is voor het voorbestaan van onze voedselketen… dan ga je vanzelf anders om met wat er op je menu komt. Dan eet je vast nog eens een ei in de winter, ben je zuinig op de restvoorraad kaas en snoep je met mate van de honing.
Kortom, door meer te weten kies je veel eerder ingrediënten waar je zuinig mee bent (die hebben vaak ook nog eens een hoge voedingswaarde). Daar nemen we, omdat we zuinig zijn, minder van. Op die manier gaan we zoetjes aan ook weer gewoon genoeg eten in plaats van steeds maar weer veel meer dan goed voor ons is…
En, oef, wat is die cracker met honing dan opeens een traktatie! Die hap je niet meer onnadenkend weg, dat is opeens lekkerder dan een taartje!
Waar ben jij, door bewuster te eten, meer van gaan genieten? We horen het graag!