Aangezien ik overtuigd ben dat we als samenleving veel meer onderling moeten gaan organiseren denk ik dus ook dat we massaal moeten leren om nabij de ander te zijn.
Ik maakte voor mezelf een persoonlijk overzichtje van 2024.
Ik deel het, hoewel dus niet alleen maar over de winkel, toch graag omdat ik hoop dat ik hiermee een klein beetje concreet maak wat ik bedoel met nabijheid.
Want het glanst zeker niet elke dag. Soms lijken dingen die je doet wel groots en meeslepend, maar veel vaker zijn ze de dingen die je doet dat helemaal niet.
Maar dat wil niet zeggen dat daar geen waarde inzit. Integendeel!
Ik wens iedereen toe dat veel dingen, hoewel wellicht klein en onbeduidend, toch heel betekenisvol zijn voor jezelf en de ander. We hebben elkaar nodig om door de pittige tijden te komen die, in mijn ogen, onmiskenbaar voor ons liggen.
Dus daar gaan we; 2024 in een lijstje:
Januari:
Door een uitzending van BinnensteBuiten verkopen wij opeens bizar veel Dik Trom-erwten. We beleefden de grootste lol in ons tijdelijke winkeltje. Het leek wel een mop, en eerlijk gezegd was het dat ook. Want het blijkt dat die Dik Troms’ helemaal niet zo lekker zijn en dat we daarom al heel lang Schokkers verkopen zonder het te weten. Zelfde verhaal als het om een oud ras gaat, maar dan veel minder taai. 😉 Dat u het even weet! Wat een plezier hebben we erom gehad, en wat hebben we veel mensen een boel kunnen leren!
Februari:
Er is van alles aan de hand in mijn familie met ooms en tantes. Ik sta letterlijk en deels ook figuurlijk op afstand. Ik kijk en verwonder me over hoe familiepatronen diep ingesleten zijn en invloed hebben op mijn dagelijkse handelingen en gedachtegangen. Met sommige ben ik blij, met anderen minder…
Maart:
De jongste tante van mijn vader’s kant is deze maand overleden. We wisten vanaf oktober vorig jaar dat we afscheid zouden moeten nemen. Zo snel hadden we het niet verwacht. Ze laat mij haar secretaire na waar ik al vanaf kind af aan een beetje verliefd op ben geweest.
April:
Na lang nadenken ga ik er toch nog een keer voor: de fysieke winkel moet er echt komen! Ik ga die 300 huishoudens per stad vinden die dat samen waar kunnen maken.
Mei:
Heerlijk meivakantie gehouden in mijn eentje in Marsum. Nico is in Frankrijk om mee te doen aan de Défi Wind, een groot surf-event. We hebben het helemaal gezellig samen, juist omdat ik thuis ben gebleven. We bellen dagelijks en leven met elkaar mee. Wat fijn om zo beiden helemaal bij te tanken op onze eigen manier.
Juni:
Het jeukt Lola, onze trouwe viervoeter, letterlijk enorm. Ons arme hondje wordt gek van haar gevoelige huid. Zo sneu… Iets waar ze al lang mee kampt en met golfjes doorheen beweegt. Gelukkig bleek er ook nu weer een stap te zetten en kwam ze er weer beter doorheen. En eerlijk gezegd… ik geloof dat ik zelf ook jeuk heb waar ik in golfjes doorheen groei, maar dan figuurlijk. Ik ga bij lange na niet zo snel vooruit met de winkel als ik wil. Ik begin te twijfelen of het wel zo’n goed idee was…
Juli:
Een van de broers van mijn moeder overlijdt. Ook hij was nog niet oud, maar leefde een intens leven met diepe littekens. Het is voor mij aanleiding om mezelf definitief en officieel uit te schrijven uit het kerkelijk ledenbestand. Ik voel dat ik mezelf weer een stukje vrij maak van iets waar ik onbewust toch last van had. Ik wil niet, ook niet passief, bij iets horen waar niet iedereen welkom is zoals diegene is.
Augustus:
Ria, onze 100-jarige achternicht aan de Van Ettens-kant, met wie ik nog altijd brieven schreef, blaast haar laatste adem uit. Natuurlijk raakt mij dat nieuws, maar ik ben voornamelijk blij om de herinneringen aan deze vrouw en de uitwisseling die we jarenlang hadden. Ze volgde mij op de voet en kon helemaal snappen waarom ik me druk maak en waarom ik blijf werken aan een andere oplossing met een zonnig toekomstperspectief. Zelfs al verdien ik er in geld niets of nauwelijks aan. Zij snapte dat ik er op vertrouw dat ook dat voor mij goed komt als het nodig is. Het gaat niet om geld verdienen, het gaat om een toekomst voor het geheel verdienen. En dat verdienen we alleen als we bereid zijn het leven anders in te richten. Het gaat niet leuk zijn als collectief om naar dat inzicht te gaan leven. Tenminste niet in eerste instantie, maar eenmaal gekeerd komen we er collectief achter dat het veel en veel fijner is om de rijkdom van de eenvoud te omarmen. Maar tot de tijd dat we dit inzicht niet collectief hebben wordt het niet mooi…
Hierover van haar erkenning te krijgen in ouderwets handgeschreven brieven, tja, dat zal ik missen. Ze zit in mijn hart en haar brieven koester ik!
September:
Misschien ook wel door alles wat er in de familie gebeurde (en daarmee ook in mijn eigen systeem) de afgelopen maanden, maar ik zie het even helemaal niet meer zitten qua werk. Heeft het zin wat ik doe? Het resultaat blijft uit, hoe hard ik me ook inzet. Doe ik het onhandig, waardoor het niet lukt? Is het gewoon de tijd nog niet? Ik weet het gewoon niet meer zo goed.
Oktober:
Ik lees twee fragmenten uit gedichten en zie opeens dat het zeker klopt wat ik doe, en dat het resultaat er niet zozeer toe doet. Het heeft nut wat ik doe of juist laat. Ik hoef niet nóg meer dingen uit de kast te trekken; ik hoef alleen maar te blijven geloven in dat wat ik al zeven jaar lang zeg en voordoe. Niet meer, niet minder. Ik voel weer energie komen nu ik mezelf toesta het resultaat los te laten. Tijdens verhalen-avond komt de energie echt weer helemaal terug. Het resultaat is echt heel erg ondergeschikt aan het proces.
November
De campagne Boer vindt Klant in het TrompTheater is in volle gang, en ik geniet ervan. De mensen daar die er beschermd mogen werken, de vloeiende samenwerking tussen de deelnemers, vrijwilligers, de medewerkers en ons team… Het is in één woord genieten, en ik weet weer helemaal zeker dat het klopt wat ik doe. En dat dát er alleen maar toe doet.
December:
Een spannende maand. Zowel voor werk, omdat ik een paar keer in de schijnwerpers sta, maar dat verbleekt bij de spanning die ik privé ervaar… We wachten voor iemand in de nabije omgeving op een uitslag waarvan we hopen dat die meevalt, maar waarvan we ook vrezen dat hij niet zo rooskleurig is. Het is jammer genoeg het laatste geworden. Hoe ik daarmee omga? Om in de geest van Herman Finkers te redeneren: we wisten al dat al het leven eindig is, dus is er wel zoveel veranderd door dit nieuws? Iets moois maken van de tijd die je krijgt, dat moet iedereen sowieso. En wij dus nu ook gewoon.
Ook als een toekomst niet rooskleurig is, is het goed om te weten op wie je kunt bouwen. Want de enige manier om sterker door een dal te komen is met anderen. Of het nu een privé-iets of een geopolitiek ding is: we hebben de ander nodig, zo simpel is het.
In dat kader wil ik zeker ook heel graag de Top drie (in geheel willekeurige volgorde) van leuke nieuwe mensen in mijn leven met jullie delen:
- Sander – die ik leerde kennen op de workshop over verhalenavond. Een geweldig leuke middag en avond beleefd en gelachen om elkaars verhalen.
- Stanley – die steun en toeverlaat werd als het om het filmen ging binnen het TrompTheater. Hij en zijn collega-vrijwilligers waren echt een positieve toevoeging.
- Gerlinda – die ik leerde kennen door haar kennis over de blue zones en waarmee ik hopelijk nog heel veel kookplezier ga beleven!
Dus weer vol goede moed op naar 2025!