Op onze verjaardag afgelopen donderdag 1 oktober hadden we het allebei wel een beetje: aan de ene kant het trotse, blije gevoel over alles wat we nu al bereikt hebben. En aan de andere kant ook last van een nerveus gevoel dat er weer eventjes meer aan de hand was/is in de wereld.

Zelf ben ik niet eens zo bang voor het virus. Dat komt vooral omdat ik, en dat klinkt misschien wat gek, een goede relatie heb met de dood. Niet dat ik er mijn schouders voor ophaal hoor. Maar voor mijn gevoel is de dood niet alleen het vreselijke einde. Het is ook het begin van een liefdevolle verbinding die er met iemand kan ontstaan als er afscheid van het lichaam is genomen.

Nee, niet het virus dus is dat ik het engste vind. Ik vrees meer voor de angst die de overhand lijkt te nemen. Als angst regeert dan is er niet genoeg ruimte voor de liefde voor het leven zelf… Tenminste, zo kijk ik er naar.

Angst bestaat en dat is prima, het waarschuwt je dat je even moet opletten omdat er omstandigheden zijn die je mogelijk kunnen schaden terwijl je lekker aan het leven bent. Als dat angstgevoel doorslaat durf je je niet meer te bewegen en is het dus ook helemaal niet meer functioneel. Angst wil je alleen maar alert maken en zeker niet lam leggen.

In dat laatste geval verdwijnt alle hoop tot leven. En het is niet toevallig dat de uitdrukking ‘Hoop doet leven’ is!

Wat er nu door het virus in de wereld gaande is gaat gek genoeg ook een beetje over wat wij met onze winkel willen laten zien. We zijn de winkel begonnen voor de, zo mogelijk, nog onzichtbaardere gevaren die door menselijk toedoen ontstaan. Dit toedoen bedreigt óók onze gezondheid en bovendien die van de planeet waar we te gast mogen zijn.

Wij blijven daarom, juist ook nu in de corona-tijd waarin er vele meningen zijn die tegen elkaar ingaan, steeds maar weer zeggen: gebruik je hoofd maar volg zeker je hart omdat dat altijd klopt.

Je hoofd kan nog zoveel slims bedenken, het is nog altijd een heel stuk dommer dan je intuïtie is. Ga eens bij jezelf na: hoe vaak zat je tot nu toe mis als je een spontane ingeving kreeg? Iedereen heeft de voorvallen wel die je nooit zo had kunnen bedenken maar die beter dan wat ook uitpakte.

Veel mensen doen dat af met: dat was toeval…  Maar daar geloof ik dus niet zo in. Ik hoop dat steeds meer mensen durven te vertrouwen op wat ze voelen bij iets. Als we dat weer goed leren, dan kan het niet missen dan dat we zorg en aandacht aan elkaar gaan geven. Want dat voelt simpelweg het beste en beter dan kiezen voor jezelf ten koste van een ander.

Dus of het nu over corona gaat over over lokaal en duurzaam boodschappen doen, dat doet er niet zo toe. Je komt altijd bij zorg voor jezelf en de ander om je heen uit. En dát zorgt ervoor dat we de wereld samen weer net wat mooier kleuren. Het gedicht dat wij op de zijkant van de winkel hebben staan is, zoals ik al zo vaak heb gezegd, echt de spijker op de kop!

Het kan wat ons betreft dan ook niet anders dan dat wij gewoon doorgaan in de winkel met wat we het eerste jaar hebben gedaan. Met de prachtige verhalen die verteld zijn, de ontroerende momenten die spontaan ontstonden doordat er bijzondere dingen gedeeld zijn. De kennis die wij bij leveranciers opdeden en mochten vertalen aan de hand van vragen die gesteld werden. Het voelde allemaal zo natuurlijk. Dingen ontstonden in het moment; de uitgestelde boodschappen, de krioel-route, de shop in shops van Pip’s en Mefrouws Eco-shop waarvan Pip (Patricia) nu zelfs al haar eigen winkel heeft.

Als iets goed voelt dan gaan we het gewoon doen. Als het gelijk lukt dan is het voor ons logisch om verder te gaan. Gaat het stroef en stroperig? Geen punt, dan stoppen we er gewoon mee. Op die manier bereiken we de dingen die we bereiken. Dat voelt goed en vraagt om nog heel veel extra jaren sociaal ondernemerschap!

Wij gaan ervoor, blijf jij bij ons winkelen?