Vakken vullen, het is zo’n fijn dingetje om te doen. Eens in de zoveel tijd is het schap van De Noordkroon Texel aan de beurt. En hoe ik het ook draai of keer, het blijft het schap met de meeste persoonlijke herinneringen.
Kilometers had ik met een veel te zware rugzak gelopen. ‘Het lijkt wel bepakking voor twee’, zei een argeloze campinggast toen ik uitgeput aankwam op de mini-kampeerterein. Hij kon niet weten hoe hij de spijker op zijn kop sloeg.
Ik liep mijn pelgrimstocht om bij mezelf aan te komen. Ik was voor het eerst alleen op vakantie. Robert had een half jaar daarvoor deze aardbol verruild voor het veel ruimere universum…
De voetencrème die ik toen in het nabijgelegen dorpje kocht gaf troost en herstel. In de jaren daarna de crème heel vaak gebruikt als er iets verzacht moest worden. En dat doe ik nu nog steeds. Of het nu letterlijke of figuurlijke pijntjes zijn, dat doet er niet toe.
Ze gaan wat mij betreft dus heel wat verder dan alleen dagelijkse verzorging. Zo blij dat ik deze crèmes nu mag verkopen!
Ben ook nog steeds zo blij met het gedicht van Annemarie Lindeboom, dat ze over deze leverancier schreef.