Ik sta op, trek de hoodie over mijn hoofd aan die ik in een hoopje kleding naast mijn bed terugvond. Ik slof naar de keuken en zet koffie...

Ik sta op, trek de hoodie over mijn hoofd aan die ik in een hoopje kleding naast mijn bed terugvond. Ik slof naar de keuken en zet koffie. Mijn hond kwispelt, ondanks het vroege uur, zoals altijd, en zorgt ervoor dat mijn dag hoe dan ook goed begint.

De hoodie trouwens ook. Zacht, warm, en een even zachte en warme herinnering aan mijn Streekboer-tijd.

Ik draag hem vaak. En graag. Nog steeds.

Ondanks (of misschien dankzij?) dat het vorige week een vreemde week was.
Een verdrietige ook.

De Streekboer bestaat gelukkig nog, maar het roer moest wel om.
Daardoor kan ik veel fijne producten van losse leveranciers helaas niet meer bestellen om daarna af te halen op het afhaalpunt.

Ik kan daar veel over zeggen — en dat ga ik misschien ooit ook doen —
maar nu wil ik eerst en vooral zeggen dat ik Sandra een topvrouw vind.
Voor wat ze de afgelopen tien jaar heeft gepionierd,
en voor wat ze nog gáát doen, want klaar is ze zeker nog niet. 💪

Uiteraard heb ik de afgelopen week gemerkt dat mensen van alles vinden van de koerswijziging.

😊 Nieuwe klanten, die we nog niet kennen, vinden het fijn.
🥲 Bestaande klanten, die we juist héél goed kennen, voelen de pijn van het (nog) niet gelukt zijn van onze gezamenlijke missie.

Het zou jammer zijn als die klanten dit als individuele pijn ervaren, en boos zijn op degene die het roer wel móést omgooien.

Neem van mij aan: dit is gedeelde, diepe smart. Het heeft veel impact op iedereen die op welke manier dan ook heeft meegeholpen om het benodigde aantal klanten te vinden dat wekelijks wil bestellen.

We, de leveranciers, de vervoerder, de medewerkers, de afhaalpunten en de klanten,
hebben de afgelopen tien jaar immers kneiterhard samengewerkt om het spel op de wagen te krijgen.

Dat lukte deels heel goed. Maar voor het deel waarvoor het (nog) niet lukt, is tijd en geld nodig.

Die beide factoren raakten op. En zonder tijd en geld kun je niet blijven doorgaan op de oude koers.

Ik hoop dat we met elkaar steeds beter gaan beseffen dat aan het rijtje leveranciers, vervoerders, medewerkers, afhaalpunten en klanten nog iets heel belangrijks toegevoegd moet worden: beleidsmakers en bestuurders.

Die laatste twee zijn écht hard nodig om het tweede deel van het spel op de wagen te krijgen.

Tot die tijd: blijf kopen in de korte keten, waar je kunt.
Vandaag bestelde ik bijvoorbeeld bij Dorothy’s – Koffie van Kilimanjaro een nieuwe voorraad van hun heerlijke koffie. ☕️ Hopelijk volgen velen mijn voorbeeld.

En als je altijd al klant van De Streekboer wilde worden, maar je woonde niet in het Noorden; grijp dan nu je kans!

Want ook al is het concept gewijzigd, de initiatiefneemster is dat niet.
Ze doet dit nog steeds voor de goede zaak,
en die kun jij nu vanuit het hele land steunen. 🌍

Hier vind je de links naar de websites waar je kunt bestellen. Koffie en boxen
Doen hoor!

En ja — de foto is zoals ik ze het liefste maak:
gewoon precies zoals het was toen ik dit verhaaltje schreef.
Rauw en puur net zoals de gebeurtenissen van afgelopen week dus. 🧡