Hallo Lieve mensen,

Ik kreeg een berichtje dat de gewone sla bij Jochum getroffen is door meeldauw. Toevallig was deze sla vorige week in de aanbieding, maar dat was niet de reden dat ik hem kocht. Nu krijg ik, superlief van jullie, de Bataviasla voor dezelfde aanbiedingsprijs. Maar dat hoeft niet hoor. Jochum heeft eerst het verlies van de misoogst en dan ook nog eens de aanbieding moeten compenseren met een ander product. Dus doe maar de gewone prijs.

En ik deel toch graag deze gedachten met jullie, want hoe zit dat dan eigenlijk? Op wie drukt dit risico? Wij vinden het allemaal heel logisch dat we niet hoeven te betalen omdat er niet geleverd is. Maar is dat wel zo logisch? Een gedachte die in mij opkomt, ik weet niet hoe dat moet hoor, maar ben wel benieuwd hoe dat werkt.

Warme groet, Josefien

Dit soort berichtjes zijn altijd hartverwarmend! Een echte klantmentaliteit. Een klant is een betrokken persoon die meedenkt en voelt met het geheel. En soms dus zelfs hele mooie en fundamentele vragen stelt. Deze vraag raakt een belangrijke kern van een eerlijker, gezonder en leuker voedselsysteem.

Want hoe onlogisch is het eigenlijk dat veel consumenten (de veel anoniemere tegenhanger van een klant) het volgend rijtje juist heel logisch vinden?:

• Liefst bodemprijzen betalen voor verse producten;
• wel graag willen dat de gifspuit binnen blijft;
• dat kunstmest uit den boze is;
• en als iets dan niet lukt zoals het moet, is het risico geheel voor rekening is van de boer.

Een onmogelijk rijtje natuurlijk om vol te kunnen houden. Deels daarom is de prijs van biologisch hoger dan van gangbaar. Dus stel we dragen met elkaar meer het risico op misoogsten (door geen geld teug te vragen als iets daardoor niet geleverd kon worden)  dan zou de prijs inderdaad kunnen zakken.

Want als je goed kijkt naar ontwikkelingen in de maatschappij, zie je dat er steeds meer systemen komen waarvan je lid kunt worden voor een bepaald bedrag. Je deelt met elkaar de oogst en draagt dus ook samen de risico’s van de misoogst.

Als je het dan zo bekijkt, dan is het in ons webwinkelmodel niet eens ondenkbaar om een soort van garantiefonds voor de boeren te creëren als we de prijs iets naar beneden zouden doen. Een fonds waaruit geput kan worden als iemand niet kan leveren door onvoorziene omstandigheden. Ik belde Josefien even op, in dat gesprek ontstond dat idee. “Is het wellicht een idee om in de mail waarin wordt aangegeven dat iets niet leverbaar is een soort ’terugdraai-knop’ te maken, zodat jij als klant een bedrag voor het missende product extra kunt overmaken?”

Iemand anders opperde ook al eens de anti-klaag korting: je krijgt standaard een paar procent korting, maar daar staat tegenover dat je geen geld terugkrijgt als er iets niet geleverd kon worden. Ook een idee dat je aan het denken zet. Dan neem je als klanten ook een deel van het risico op je om het wat eerlijker te maken.

Zomaar twee out-of-the-box ideeën die in elk geval aangeven dat onze klanten meedenkers zijn en snappen dat er heel veel hobbels te nemen zijn door de boeren, tuinders en leveranciers. Alleen samen maken we de voedselketen inderdaad eerlijker, gezonder en leuker!

Wat zou jouw idee zijn om de risico’s in de duurzame korte keten beter te spreiden?