Ik hoor haar nog vaag op de achtergrond, want dit kleine spul, oh, jongens, wie kan daar naar kijken met droge ogen? Het is en blijft toch een wonder waar ik stil van word.

Ze neemt me mee naar de stal waar ook de schapen, min of meer hobby, nu ook nog verblijven in het vroege voorjaar. ‘Er zijn vanmorgen al drie lammetjes geboren. Drie is wel wat veel, morgen maar eens zien of we zelf moeten gaan flessen. Meestal zijn het er maar twee.’

Ik hoor haar nog vaag op de achtergrond, want dit kleine spul, oh, jongens, wie kan daar naar kijken met droge ogen? Het is en blijft toch een wonder waar ik stil van word. Hoe fragiel en wonderlijk het leven is kun je volgens mij nergens duidelijker zien dan als er nieuw leven geboren wordt of aan iemands sterfbed.

Denken we daar wel vaak genoeg aan? Ik vrees van niet… Afgelopen week las ik een onderzoek naar hoe wij Nederlanders over het algemeen consumeren. We vergeten vaak bij de kassa waar het in het leven echt om gaat… We denk dan natuurlijk ook niet aan hoe de zorg voor het geheel van groot belang is voor al het leven op deze aardkloot… veel te abstract…

Welke keuzes maken wij wel volgens het onderzoek bij het uitgeven van geld? Het lijkt erop dat gemiddeld toch ons uitgangspunt is dat we wel zo veel mogelijk willen hebben maar dat het zo min mogelijk mag kosten.

Als je iets koopt let je vooral op de prijs… We handelen uit angst voor schaarste, schaarste aan spullen en geld. Beide zijn feitelijk niet aan de orde…

We doen dat zo, zelfs dus al knagen er vraagstukken over duurzaamheid in je achterhoofd.

Het onderzoek vertelt onder meer dat we wel anders kijken als we ons de kwetsbaarheid van het leven herinneren. Als we geconfronteerd worden met het feit dat gezondheid geen vanzelfsprekendheid is maar iets is dat je ook zo maar kunt verliezen, zijn we opeens wel bereid de beurs te trekken.

Het is daarom zo jammer dat we in ge gezonde korte voedselketen niet glashard kunnen bewijzen welke keuzes jouw gezondheid echt goed ondersteunen. Want die keuzes ondersteunen ook het grotere geheel, dus twee vliegen in één klap. Ik keek laatst de documentaire over het kippenexperiment terug, hierin blijkt wat er gebeurd als er wel bewijs komt dat onbespoten voedsel, geproduceerd zonder kunstmest, en zonder GMO’s toch voordeliger voor de gezondheid (b)lijkt te zijn… Schokkend om te ontdekken dat dat onder het tapijt geschoven moet worden…

‘Wat maakte het zo lastig om de winkel rond te krijgen waardoor jullie de hogere energierekening niet konden opvangen?’

Langzaam kom ik weer terug in het hier en nu. Mijn gevoel dat ik kreeg bij het zien van de lammetjes en mij gedachten na aanleiding van het onderzoek geef ik woorden:

‘Nou ja, dat je veel tijd nodig hebt om uit te leggen dat we aan preventieve gezondheidszorg zouden kunnen doen door beter (veel minder geraffineerde suikers, – vetten en – zouten) te eten. Maar dat dat ingewikkeld is om te zeggen omdat er geen onomstotelijk bewijs voor aan te voeren is….Waarom zouden de mensen nou wat extra’s betalen voor wel echt gezond voedsel voor mens en milieu? Dat vergt veel kennis en dus uitleg. We zijn eerder onderwijzers dan winkeliers geweest.’

Ik zucht, want ik realiseer me dat er een lange weg te gaan is.

Ze knikt begrijpend en legt haar hand onwillekeurig voorzichtig op haar buik waar haar baby zich rustig ontwikkeld. “Zo jammer hè dat het zo belangrijk is maar dat het door dat stomme geld gewoon niet goed wil lukken…”

En zo is het inderdaad, in het economische systeem waarin geld schaars lijkt te zijn, (dat is het dus natuurlijk niet, het is alleen vreemd verdeeld) lukt het moeilijker om mensen op andere gedachten te brengen. Omdat we lang en hard moeten werken voor ons geld zitten we in een rat race en gunnen we onszelf geen tijd om het anders te kunnen doen. Het is een neerwaartse spiraal als je het zo bekijkt… We krijgen gemiddeld te weinig geld voor het werk dat we doen, de industrie laat ons denken dat we heel veel nodig hebben, en dus kiezen we voor veel en goedkoop in plaats van minder en beter.

Maar het kán wel, er komen steeds meer mensen bij de het graag anders aan doen en wel kiezen voor minder en beter. Zelfs mensen met een smalle beurs (waaronder ikzelf) kunnen heel veel doen.

Omdat ik dus uit ervaring weet dat het kan blijven we de mensen inspireren om andere keuzes te maken die het leven gelijk ook opleuken.

Over haar kind maak ik me geen zorgen, als ik zie met welke visie hier voor het vee wordt gezorgd dat op hun beurt weer voor het achterliggende natuurgebied zorgt, weet ik dat het hier dik voor elkaar is en dat je zowel als lammetje en als baby op een prachtige plek op aarde terecht komt. Ik gun het iedereen zo. Mijn persoonlijke drijfveer ligt tenslotte ook bij het behouden van gezondheid.

Ik pak mijn Streekboer boodschappen verder in, bedank haar nog eens voor de mooie ontmoeting en de blik bij de lammetjes en rij rustig weer naar huis waar ik de boodschappen nog mijmerend opruim.

Ik geniet er elke dag van dat we de toegang tot lokaal, duurzaam en verpakkings-arm voedsel steeds beter beschikbaar maken. De wereld in zijn geheel knapt er zienderogen van op. Laten we daar de focus maar op houden, dan komt het allemaal toch nog goed.

Wat zijn voor jou de belangrijkste argumenten om (wel of niet) te kiezen voor lokale, duurzame en verpakkings-arme boodschappen? Ik hoor het graag, als je vragen hebt of tips nodig hebt? Mail mij gerust!

Dit blog is een vrije vertaling van het bezoek dat ik gisteren aan het afhaalpunt van de Streekboer bracht bij Oer de Wiel.