Sanne weet het even niet meer. ‘Ik kom even buurten, want ik heb er helemaal geen goed gevoel meer bij.’

Ze zucht en kijkt er droevig bij.

Dan laat ik gelijk alles vallen waarmee ik bezig ben natuurlijk…

Sanne zit namelijk met een knoop in haar maag waar steeds meer consumenten tegenaan lopen.

Wanneer doe je het in hemelsnaam goed????

Vriend en vijand zijn het zoetjes aan wel eens dat we de aardbol te zwaar belasten. Maar hoe meer je je er in verdiept hoe meer je er achter komt dat je echt helemaal niks meer kunt doen of je draagt in de negatieve zin van het woord bij aan de verwoesting van ons leefgebied…

Daar kun je als mens natuurlijk helemaal niks mee. Dat beklemt je zo erg dat er een grote kans is dat je de handdoek in de ring gooit. En dat moeten we nou net niet doen. Maar wat dan wel?!

Want het klopt dat een steeds grotere groep mensen, die zichzelf erin verdiepen, er  achter komen dat het haast onmogelijk is om het goed te doen.We zijn gewoon echt best wel overbevolkt geraakt… Een lastig ding om te zeggen want elk mens is oneindig waardevol, maar toch… We zijn met heel veel…

Dus wat kun je doen om dan niet een al te grote footprint te maken??? Een hutje op de hei en niet meer mee doen met de samenleving… Maar dat is uiteraard niet de oplossing. We zijn er nu eenmaal dus laten we er dan maar het beste van maken met elkaar!

En het beste ervan maken doen we makkelijker als we op het vrije speelveld los van de bestaande structuren met hun weeffoutjes, iets nieuws mogen opbouwen. Of eigenlijk bedoel ik iets oerouds weer herintroduceren. Dat is veel beter gezegd.

Kijk, landbouw en veeteelt zijn de start van de cultivering van de samenleving. En daar is het ook, hoe je het ook draait of keert, fout gegaan. De mens wil blijkbaar altijd meer dan die al heeft en jammer genoeg zijn we dus niet gestopt toen de basisbehoeften vervuld waren door een hek om de tuin met al haar gewassen en vee te zetten…

Meer van hetzelfde en exporteren! Daar kon je goed mee boeren! Veel van die producten die in monoculturen zijn verbouwd worden industrieel verwerkt tot kant en klaar instant food…

Makkelijker gaat het niet worden maar met de natuur heeft het geen bal meer te maken…

Wie in dit systeem blijft zitten komt er niet uit. Dat kan ik je garanderen. De boer moest zijn schaal vergroten want anders konden we alle hongerige monden niet voeden. Daarom moest hij investeringen doen die hij alleen kon doen met geld van de bank. En daarmee werd de bank de baas. Maar de bank handelt niet in groen en natuur, nee de bank handelt in geld. Het enige product waaraan we natuurkundig gezien echt helemaal geen fluit hebben… Maar dat ‘stomme rot’ geld is wel leidend geworden in de bedrijfsvoering. Oogsten die mislukken is economisch gezien onmogelijk geworden, want dan is er niet genoeg geld om de bank te betalen…

Raar he? Want bij het eerste hek om een stukje land om het vee vast te houden dat de tuin kon bemesten en aan het einde van het leven een schaars stukje vlees kon leveren, dacht helemaal niemand aan geld betalen aan de bank… Er was niet meer geld nodig dan dat er voor handen was. Er was waarschijnlijk sowieso geen geld nodig maar vooral arbeid…

Hadden we het daar maar bij gelaten…

Maar het mooie is dat we dit simplistisch model wel weer steeds vaker terugzien. Jonge mensen beginnen microbedrijven. Sommige helemaal veganistisch dus zonder dierlijke bemesting, andere met vee en gewassen. Maar allemaal met als inspiratiebron de natuur zelf. Dus op basis van permacultuur-achtige principes.

Klein is het nieuwe groot. Veel kleine tuinen, al dan niet met wat vee, gaan voor ons de toekomst rooskleuriger maken. Wij geloven er in. Al is het veel meer werk om met heel veel kleine tuinen te handelen dan met één grote groothandel. Wij hebben het gedoe dat het oplevert om wekelijks alle lijstje naast elkaar te leggen en te zorgen dat we van iedere tuin een ongeveer gelijk deel afnemen, er dubbel en dwars voor over!

Sommige beginnende tuinen helpen wij met het bepalen van de in- en verkoopprijs. Andere zijn al zover dat ze weten wat hun producten waard zijn en waarvoor wij ze in de winkel kunnen leggen. Met elkaar bieden ze een enorm breed assortiment waar we nu al bijna een jaar rond van kunnen genieten.

Je ‘moet’ (je moet niks natuurlijk, maar het is echt een aanrader, vandaar toch ‘moeten’) echt komen winkelen voor je verse producten nu bij ons hoor! Vooral op donderdag, vrijdag en zaterdag is alles kraakvers en liggen de rekken vol. Dan kun je zo voor een week inslaan en in je eigen koelkast bewaren en in de loop van de week tot heerlijke maaltjes verwerken.

Want één ding is zeker: wie verse groenten en fruit van eigen bodem en van het seizoen eet neemt de voeding tot zich die en het beste jouw gezondheid ondersteunt en die zo min mogelijk milieu-impact maakt. Dus Sanne is met een tas vol verse producten weer opgewekt naar huis gegaan!

Hester van De kleine Boerderij is een kakelverse nieuwe leverancier die in het rijtje van tuinen aan gaat sluiten. Dit jaar nog een beetje op de proef maar zo is iedereen begonnen. Dus het lijstje: Gosse, Joel, Iris, Tim en Sjoerd hebben versterking gekregen van Hester! En Hester nam dus die prachtige bloemen mee bij haar eerste levering! Zo mooi!!!!

Yes, weer eentje erbij. Klein is echt het nieuwe groot! Zien we jou ook bij het groenteschap binnenkort?