Harm laat met een plof zijn boodschappentas (ook nog eens een hergebruikte) vol verse producten op de toonbank landen. ‘Zo weer een daad van verzet gedaan!’
Met zijn pretogen kijk hij mij aan maar deze keer zie ik ook iets ongerust in zijn blik.
Hoewel je het in deze tijden alleen van de ogen moet hebben verraden die in dit geval eigenlijk alles al… ‘Monique’, zegt hij met een wat sombere maar doordringende toon, ‘ik ben zo bang dat we het over rechts niet gaan redden…’
Er komen hier wel meer mensen die daar bang voor zijn.
Ik ook wel een beetje boel natuurlijk, maar ik heb wel hoop! Dat de verkiezingsuitslag niet het belangrijkste is bijvoorbeeld. Maar de daden die je zelf elke dag verricht meer gaan helpen om het verschil te maken dan wie er op het pluche zit.
Het collectief heeft echt veel meer invloed dan wat dan ook!
Als ik dat niet meer geloof dan kan ik zelf ook wel ophouden natuurlijk. Ik zie een kolossale ramp op ons afkomen. Misschien redden wij het zelf allemaal nog net, maar binnen afzienbare tijd zijn die dijken van ons toch echt niet hoog en stevig genoeg meer…Daar valt door de civiele jongens niet tegen aan te bouwen.
We zullen echt zelf iets moeten doen. Want nu heb ik het alleen nog maar over de gevolgen voor ons kikkerlandje… Wereldwijd staan rampen te gebeuren die hun weerga niet kennen.
Helemaal geen sexy verhaal helaas, maar wel een reëel verhaal…
Sommige van mijn VVD-minnende vrienden vragen mij hoe dat nou zit. ‘Jij bent toch zo liberaal als wat Monique? Jij moet helemaal niks van regels, protocollen en begrenzingen hebben en je zegt dat je met je bedrijf, ook al noem je het een social enterprise’ grote winsten wilt maken in de toekomst? Dan moet je toch ook rechts stemmen?’
Het ligt een heel stuk complexer.
Ik wil niemand voor het hoofd stoten met wat ik nu zeg, maar ik sta een ander soort liberalisme voor. Eentje waarbij ik inclusief denk. Vrijheid nemen gaat hand in hand met verantwoordelijkheid nemen voor het geheel. Dus hoe meer vrijheid ik als individu wil nemen hoe meer ik moet bijdragen aan het collectief geluk op de lange termijn.
Het gaat dus totaal niet om mijn individuele geluk, dat zit daar als vanzelf bij ingebakken… En die enorme winsten die ik voor ogen heb? Die zijn dus vooral om duurzaam te kunnen herinvesteren.
Follow the money kan ook een positieve kant op gaan.
Dus ja, ik ben liberaal in hart en nieren, en daarom stem ik links. Ik denk echt dat wij de ecologische grenzen nederig moeten respecteren. Want anders is er gewoon simpelweg geen plaats meer voor ons op deze gezellige en fijne planeet. Dan worden we gewoon doodleuk geëlimineerd door de spreekwoordelijke Bijbelse plagen die dus echt reëler en dichterbij zijn dan de meeste mensen zich voorstellen…
En hoewel ik ook niet religieus ben in de klassieke zin van het woord, trek ik toch soms mijn lering uit de oude geschriften.
En dat is dus wat ik doe en wat ik hoop dat velen met mij gaan doen:
- Stop met denken in hokje van links en rechts.
- Stop met praten over wij en zij.
- Maar denk na,
- informeer jezelf zo breed mogelijk
- en doe de dingen die goed voelen en logisch zijn.
Om Harm te steunen in zijn verzuchtende bui vertel ik hem nog over een bijzondere ontmoeting. Er was laatst en oudere meneer in de winkel. Om helemaal eerlijk te zijn zat ik op dat moment zelf even te somberen, ik wist het gewoon eventjes allemaal niet meer zo zeker.
- Heeft het zin wat ik doe op deze schaal?
- Ik sla nog geen deuk in een pakje boter…
Die meneer beurde mij op. Hij hoorde wat de winkel wil bijdragen terwijl ik dat dus in een tikkeltje fatalistische bui aan hem vertelde. Hij stak mij een hart onder de riem; ‘Meisje, je bent veel verder op weg dan je zelf nu ziet. Je hebt voor de verandering die jij voor ogen hebt maar 10 % van de mensen nodig die met je mee gaan doen. En geloof mij, daar ben je dichterbij dan je nu zelf ziet. Hou vol en zet door!’
En weg was hij, nog zwaaiend en een duim omhoog, mij ontroerd achterlatend.
Harm die met zijn tas vol verzet zoals hij dat dus zelf noemt, luisterde naar wat ik vertelde was even zo zeer geroerd…
We mogen helaas geen knuffels meer geven, doen we dan ook braaf niet meer in het openbaar. Maar dit zijn de momenten dat je in de winkel zo in je ziel geraakt wordt dat je eigenlijk niks anders kunt dan iemand in de armen te vallen.
WAT MIS IK DAT!! Op deze momenten merk je dat de cirkel rond is. Het grote mondiale verhaal over de klimaatcrisis ís het verhaal van de huidige pandemie die eigenlijk alleen nog maar de voorbode is. Hoe die pandemie ons nu van mens tot mens op het kleinste niveau raakt om dat we dat wezenlijke contact van mens tot mens zo enorm gaan missen zou ook de sleutel tot de veranderingen kunnen zijn… Ik hoop het zo…!!!
Dus laten we hopen dat we als mensen in het gemis van mensen nu echt een stapje terug gaan doen en bereid zijn om welvaart in te leveren in ruil voor een hele berg welzijn. Want geld, spullen en uiterlijk vertoon, echt je mag het allemaal van mij hebben in ruil voor het echte contact met mensen om van te houden!
Dus doe je mee? Blijf je positief (behalve dan als het om een PCR test gaat;-)) en zie ik je weer in de winkel? We blijven er samen tegenaan gaan. Of het nu over links of over rechts gaat, dat maakt mij niet uit. Als het maar met respect voor het geheel gaat, dan komt het allemaal toch wel goed!