Kunnen jullie al een slaatje slaan uit het corona virus?

Schaamteloos werd deze vraag door een passant gesteld. Ik was buiten mijn stoepje aan het vegen. Ik was een beetje verbaasd en perplex door deze vraag moet ik eerlijk zeggen...

Deze passant kwam eerlijk gezegd een beetje cynisch over. Hij vindt het sowieso  maar “biologisch gedoe” wat wij doen. Kortom niet echt iemand die weet waarvoor wij ons inzetten. Daar haal ik eigenlijk altijd mijn schouders voor op, want tja, ik kan nu eenmaal niet voor iedereen precies dat bieden wat ze willen.

Er zijn nog best heel veel mensen die niet weten hoe het supermarktmechanisme werkt. Dat de aanbiedingen van 2 plus 1 gratis, nooit echt financiële pijn doet bij de winkels zelfs maar wel bij degenen die de grondstoffen of de producten hebben geleverd. Aanbiedingen zijn gewoon heel fijn voor de eigen beurs van de klant. En dat is het op de korte termijn ook, maar helaas…. Op de lange termijn holt het mechanisme de samenleving steeds meer uit.

Als je onderaan in de keten zit, de boer dus meestal, en je te weinig krijgt voor je waardevolle grondstof dan kan het niet anders dan dat dat boerenbedrijf een keertje vastloopt. Er zal meer productie moeten komen om toch nog wat te verdienen, de bodem kan geen tijd nemen om te herstellen, er moet weer een nieuwe oogst afgehaald worden…

Als de multinational van die op hoog tempo geproduceerde grondstoffen er uiteindelijk een industrieel bewerkt product van maakt waarin alle voedingswaarde verloren zijn gegaan, knaagt het ook rechtstreeks aan de gezondheid van de consument.

Ecologie raakt uit balans, lokale economie zit in de gevarenzone en de gezondheid van mensen kraakt en piept…

Die passant die de wat onprettige opmerking maakte weet dus niet dat wij omdat we over deze dingen nadenken in actie zijn gekomen. Dus nee, wij zouden er nooit een slaatje uit slaan. Dat past ons niet. Helemaal niet zelfs. En nee, als de bevoorrading stil komt te liggen in de supermarkten dan hebben we heel snel echt veel en veel te weinig eten in de provincie. Echt serieus, dáár kan ik van wakker liggen ’s nachts. Want bijna alles wat hier aan hoogwaardig groente en fruit geteeld wordt verdwijnt over de grens…

Dus… nee, wij slaan nooit een slaatjes uit welke situatie dan ook. Wat wij wel hopen is dat veel meer mensen gaan zien dat naast de last en het gedoe van sociale onthouding (leuk nieuw woord overigens) het virus ons nog veel meer dingen helder maakt.

Als wij op een eerlijke manier de wereldbevolking willen voeden, dan moeten we zorgen dat elke boer waar ook ter wereld allereerst voor zijn eigen omgeving mag produceren. En omdat wij Nederlanders misschien wat kennis hebben is dát iets dat we elders moeten brengen, gratis, in plaats van dingen te gaan halen tegen te lage prijzen en ondertussen onze eigen producten ook voor te lage prijzen over de grens dumpen…

Oef, ik word altijd fel…. Dat wil ik eigenlijk niet, maar ik voel een ernstige noodzaak. De tijd dringt vermoed ik. Maar die gekke toestand moet echt maar eens stoppen. En dat kan heel simpel door meer en meer lokaal af te nemen en weer heerlijk met het seizoen mee te gaan eten en zo te kunnen genieten van het verlangen naar de eerste rabarber bijvoorbeeld… Hmmmm, moeder natuur geeft ons immers prachtige dingen.

Het is hoogtijd dat we dat weer eens op haar, ook al is het onschatbaar, waarde gaan schatten… Echt iets om over na te denken en op te studeren tijdens een periode van de wellicht gedwongen rust lijkt ons?!

Hoe ga jij de mogelijke verplichte rust die het virus afdwingt gebruiken?