Zaterdagochtend, als ik kom aangefietst, snap ik het opeens pas echt geloof ik…
Dit is de laatste keer dat ik dit plaatje kan schieten. Laat ik het dan maar doen.

Wat een bijzondere periode sluiten we af. De winkel is echt geworden tussen 2018 en nu, en bovendien niet meer weg te denken.

De afgelopen 6 weken waren intens en mooi.

De laatste week was indringend, het gaat hier niet stoppen al doet het dat letterlijk hier wel. We
zijn niet klaar, het is niet af, het moet door!

Om vijf voor vijf, we waren eigenlijk al dicht op kerstavond, komt er nog een laatste klant binnen. Ik vraag me af: ‘Weet hij het wel? Weet hij dat we de deur zo meteen niet zomaar dicht doen om kerst te vieren?’

Ik voel ook dat ik eigenlijk geen energie meer heb om het verhaal op dit allerlaatste moment nóg een keer te vertellen…

“Wat erg hè,” zegt de voor mij onbekende klant. “Ik volg het allemaal op afstand en vind het zo erg dat je moet stoppen. Het idee is zo goed, de uitvoering ook. Ik twijfel of ik mede-eigenaar wil worden.”

Ik voel een rilling over mijn rug gaan. Dit is de afgelopen weken al meer gebeurd. Zomaar, juist nu, nieuwe mede-eigenaren om het geheel meer kans te geven om sterker terug te komen.

De klant snuffelt nog tussen de laatste producten. Kiest nog wat spullen uit die hij kan gebruiken inclusief een hand gedrukte en gebonden agenda van bijzondereboekjes.nl.

Eenmaal bij de kassa zegt hij: ik ga het gewoon doen ook, ik wil erbij horen en op deze manier bijdragen.

Hij rekent zijn spulletjes af, geeft mij nog een krant die hij over heeft van het bezorgen. We kijken elkaar aan en wensen elkaar mooie dagen toe.

De laatste klant wordt zomaar mede-eigenaar. Ongelooflijk om dit als afsluiter te krijgen.

De deur gaat hier dicht maar ik voel nog veel meer mooie dagen aankomen. Die mooie dagen die wij elkaar toewensten gingen niet alleen over de feestdagen.

Ik ben zo ontzettend benieuwd wat 2023 te bieden heeft!