“De gaskraan in Groningen moet maar weer open, en dan weer voor het oude tarief leveren! Ik kan mijn komkommers toch niet voor € 8,00 per stuk of zelfs nog meer gaan verkopen?!”
Terwijl ik me stilletjes door een stuk taart heen werk op een feestje hoor ik de de wanhoop, de boosheid en de onmacht.
Ik neem nog maar een hap want ik ben bang dat mijn mening gevraagd gaat worden. Praten met volle mond mag niet dus ik waan mezelf enkele tellen veilig. Kan ik nog een fractie langer nadenken wat ik zal zeggen als alle ogen toch op mij gericht blijken te zijn…
“Jij hebt toch zo’n winkel met van die eerlijke groenten Monique? Wat vind jij er nou van…?”
Ik ken de teler in kwestie persoonlijk. Hij werkt hard, maakt lange dagen en weet ook dat hij niet per se heel rijk is. Hij heeft het ook niet slecht hoor, maar hij krijgt het zeker niet cadeau. Om zijn gezin te onderhouden staat hij vroeg op en komt hij laat weer thuis. Zes dagen per week werken is heel gewoon…
Maar toch… Ai, hoe zeg ik dat nou zonder hem te kwetsen… Hij werkt wel binnen een systeem waarvan de houdbaarheidsdatum voorbij lijkt te zijn… Een jaar rond komkommers kweken in een gasgestookte kas en veel kunstlicht… Het is in mijn ogen gewoon sowieso niet een al te best idee… En al helemaal niet om die komkommers dan te exporteren, we eten ze niet eens zelf… We importeren vervolgens ook weer van alles en nog wat, kortom de energie-input is werkelijk gigantisch te noemen om jouw boodschappenkar te kunnen vullen met alles wat je je maar wensen kunt.
Ik realiseer me dat ik waarschijnlijk meer dan gemiddeld in de materie ben gedoken. Bij lange na niet iedereen vraagt zich dit soort dingen af en weet wanneer de natuur zonder extra energie een komkommertje kan leveren.
Het publiek op het feestje voelt dan ook vooral de verontwaardiging over de niet meer te betalen komkommers… Er hangt een sfeer van “maar we moeten toch wat eten!” Hoe leg je een toch wel aardig geïrriteerde mini menigte uit dat je er ook anders naar kunt kijken? Pfff, dit zijn dan nog maar een handje vol mensen die niet blij zijn..
Dus ik begin te zeggen dat ik zie hoe veel inspanning hij levert en dat ik respect heb voor zijn inzet. En daarna leg ik toch maar voorzichtig uit dat wij in de winkel kiezen voor een ander segment binnen de land en tuinbouw. Want de problemen die onze goedkope voedselproductie voor de natuur opleveren liggen niet alleen bij de grootschalige veeboeren met hoog productieve dieren… Nee, helaas… Er wordt ongelooflijk veel energie verbruikt om ons sla, komkommers en tomaatjes te laten eten in een kunstmatig extra lang zomerseizoen…
En dat terwijl de seizoenen van nature producten bieden die we nodig hebben gedurende die seizoenen. En er zijn zo veel bewaartechnieken die onze oma’s allemaal kenden waarbij veel minder energie nodig was dan nu het geval is. Wecken van groenten bijvoorbeeld, wie doet dat nog? Of de kennis om groenten in te maken, te fermenteren. Zo ongelooflijk gezond maar het is ‘uit de mode’ geraakt.
Wat zou het mooi zijn als het weer gewoon wordt om tijd te maken om voedsel te bereiden. Super mindfullness meditatief werkje om in de keuken te staan. De moeite waard toch om je eens in te verdiepen. Wist je dat je bij Roeahg in Joure hele leuke cursussen hierover kunt volgen? Als we met genoeg zijn komen ze ook vast en zeker naar Leeuwarden hoor!
Ga jij het komende tijd ontdekken hoe smakelijk het anders kan ? Koop in bij De Streekboer en deel je ervaringen met ons!