Leestijd: minder dan 5 minuten of laat je eens een keer ouderwets voorlezen! Want deze keer lees ik inderdaad voor uit eigen werk. 😉
Ik twijfel kort. Ria, mijn 90+ achternicht, vraagt in een brief hoe het met de winkel gaat. Zeg ik gewoon: ‘Goed’, of zeg ik: ‘Heel goed!’ en leg ik haar uit waarom?
Ik kies toch maar voor het laatste.
Ze is onwaarschijnlijk goed bij de tijd. Schrijft zelf rake en scherpe columns voor het huis waar ze woont. Stelt parkeerbeleid aan de kaak en communiceert er vervolgens hoogst persoonlijk over met de burgemeester. Zo krijgt ze het ook nog voor elkaar dat het veranderd wordt!
Nee, deze dame is beslist geen 90+ in haar denken en doen.
Dus ik besluit het hele complexe verhaal met haar te delen. En al schrijvend kwam ik er achter dat het eigenlijk ook helemaal niet meer complex is!
Want dat omvormen van de huidige rechtsvorm (Ronny en ik hebben samen een VOF) naar een transparante klanten-coöperatie… ik zou haast zeggen: appeltje-eitje! (maar dan wel een onbespoten appeltje van Marja van Lauwershof en een bio-eitje van Pieter natuurlijk, dat dan weer wel ;-))
Het leuke is dat er de afgelopen weken echt heel veel mensen die met regelmaat boodschappen komen doen, speciaal een praatje kwamen maken en dat we steevast tot de conclusie kwamen dat het eigenlijk onwijs eenvoudig is wat we gaan doen. En dat het ook voor veel meer mensen haalbaar blijkt te zijn omdat je ook met vrienden samen een deeltje van de winkel kunt kopen.
Het is simpeler dan simpel eigenlijk.
En nee, het helpt geen bal als één iemand heel veel deeltjes winkel koopt. Tenzij diegene ook een veelvoud aan wekelijkse boodschappen doet, voor een weeshuis bijvoorbeeld. Hahaha, grapje.
Ik zal het allemaal nog eens samenvatten; zowel wat ik aan Ria schreef (zij wist nog helemaal van niks dus ik moest het wel heel goed uitleggen zodat ze het kon begrijpen) als de grote rode lijn van de vragen die jullie zelf in de winkel stellen.
Als je het eenmaal door hebt, dan kun je vast ook niet meer wachten om lid te worden!
Ik ben druk doende om alles bij de notaris te regelen* en de bijbehorende bankrekeningen voor elkaar te krijgen! Daarna kunnen we los. Maar zakelijke bankrekeningen openen duurt al snel 8 weken tegenwoordig.. (oepsie, dat wordt nog opschieten om in september klaar te zijn. We doen ons best! We zijn al klant bij Triodos, die helpen ons om in elk geval de rekening van de coöperatie zo vlot mogelijk te fiksen. Top zou dat zijn!
* Speciaal voor Wim. Dan komen er korte zakelijke zinnen die juridisch ergens op slaan hoor. Ik beloof het. Ik ontvang graag je feedback als ik hier concepten voor heb. 😉
Maar goed, das allemaal op de achtergrond. Dit schreef ik aan Ria:
Wij verkopen de winkel aan 250 vaste klanten. We hebben er nu al zeker 180, dus we gaan door een wervingscampagne te doen die extra nieuwe mensen vinden.
Elke week hebben we meer klanten en we zien dat die als ze eenmaal klant zijn, dat ze dan terug blijven komen. Dus dat gaat zeker lukken om die 250 vaste klanten te vinden!
Deze klanten, die dus allemaal een klein stukje winkel kopen, blijven er gewoon hun boodschappen doen en zo is er genoeg omzet om een winkelier in dienst nemen.
Zelfs twee mensen die ieder vier dagen in de winkel werken! Ronny is er daar één van zodat alle kennis in de winkel blijft.
Ik word vervangen door iemand die ook in dienst wordt genomen en ik ga zelf voor de service-stichting werken die:
- pr en marketing verzorgd;
- administratieve ondersteuning geeft;
- leveranciers helpt om de typische korte keten problemen op te lossen;
- logistiek te optimaliseren;
- en vooral ook de volgende coöperatie(s) gaat oprichten.
Hierdoor hebben Ronny en ik ons investeringsgeld terug zodat we dat weer in de tweede winkel kunnen stoppen en heb ik mijn handen vrij om los van de huidige winkel het concept verder te ontwikkelen.
Dat is precies wat bij mij past. Laat mij maar pionieren op het lege speelveld!
Ik schreef haar nog veel meer mat dat is privé. 😉 Maar wat de winkel betreft: Zo klip en klaar zit het gewoon in elkaar. Ria snapte het gelijk aan haar brief terug te lezen!
Stapje verder
En dan nu een heel klein stapje verder. Want wat nou als het toch niet zo sprookjesachtig verloopt (ik denk dat dat meevalt, we lossen hoe dan ook alles op. Maar vanzelfsprekend zit er in een traject als dit ook wel eens een hobbel of kuil in de weg!).
Dus nu ietsje meer over de structuur:
- De coöperatie is een klanten-coöperatie zonder hoofdelijke aansprakelijkheid (dat noemen ze uitgesloten aansprakelijkheid. Dat is de vorm die voor dit soort maatschappelijke vormen van samenwerking bedacht is. Want natuurlijk doen we niks nieuws en experimenteels. Alles wordt al veel vaker in het land op deze manier gedaan. Wij vinden dus zeker het wiel niet opnieuw uit!).
- Dus je bent als lid niet aansprakelijk mocht de boel failliet gaan. Maarrr, en dat is nou net het leuke, als ieder lid eenvoudigweg zijn boodschapjes blijft doen dan is failliet gaan feitelijk niet mogelijk. Want de leden zorgen samen voor genoeg omzet om de exploitatie en de lonen van de twee winkeliers die dus ieder 4 dagen in dienst zijn, op te brengen. En als er dan ook nog ‘gewone’ klanten komen dan is dat alleen maar extra. Nu je dit punt gelezen hebt snap je waarom het geen oplossing is als er één persoon heel veel geld in stopt. Want de eenmalige investering is wel nodig maar de doorlopende omzet is nog veel belangrijker. Het gaat dus echt om het collectief dat het gaat dragen!!
- Bovenstaande (dat failliet gaan eigenlijk niet kan in deze structuur) telt uiteraard alleen als er goed bestuurd wordt… Dus vandaar dat we minimaal drie mensen nodig hebben die over de schouder blijven meekijken om te zien of het geld op een juiste manier blijft stromen. Ze volgen dus bijvoorbeeld het inkoopbeleid (we gaan ook het assortiment met maximaal 25% uitbreiden met algemene biologische boodschappen. Hierdoor heb jij, als je dat wilt, de supermarkt niet of amper meer nodig. En je kunt gemakkelijk gemiddeld € 40,- van je gebruikelijke boodschappenbudget in je eigen winkel uitgeven. Gezinnen hebben waarschijnlijk zelfs en veel hoger boodschappen budget, alleenstaande een wat lager.) Ze zien ook toe op het verkoopbeleid (hoeveel marge minimaal en maximaal? Wat zijn eerlijke prijzen voor leverancier en consument? En blijven de juiste bedragen achter de hand voor onderhoud en verduurzaming van de bedrijfsvoering? Dat soort vragen dus! Die zijn voor het bestuur.
- Het is zeker mogelijk om samen met twee of drie anderen een stukje winkel te kopen. Gemiddeld rekent ook een alleenstaande student al rond de 15 euro per week af. Met zijn drietjes ben je dus al een bovengemiddelde klant! Want dan geef je al 45 euro per week uit!
Kortom, het is uiterst eenvoudig om met die kleine 700 Euro maatschappelijke impact te maken en bij te dragen aan een eerlijker en gezonder voedselsysteem. En wie een beetje verder kijkt dan je neus lang is ziet zelfs dat ooit (na een paar jaar) die 700 Euro ook echt wel weer in Euro’s terugkomen maar dat is dus zeker niet het eerste doel.
Tegen de tijd dat je er weer geld voor terugziet hebben die 700 Euro onwaarschijnlijk veel positieve impact gemaakt in de voedseltransitie, en dáár gaat het om. Die maatschappelijke waarde is vanzelfsprekend niet in geld uit te drukken!
Nou?! Daar wil je toch onderdeel van zijn? 😉 Dus daarom deel ik het kaartje met de succeswensen van Ria met jullie. We gaan er met elkaar een heel groot succes van maken in de komende maanden!
Deel dit blog zoveel je kunt onder mensen die er belang bij hebben. Want ook dat is van onschatbare waarde: jullie zijn zelf ambassadeur van de eigen winkel. Hoe mooi is dat?!