‘Weet je wat het probleem is? Soms is mijn beurs iets breder, maar soms ook iets smaller… Maar ik wil wél biologisch eten.

Ik weet inmiddels dan moet je slim inkopen en jij helpt hier nu enorm bij!’

Wendy komt rond van een laag inkomen, maar niet eens het laagste. Ik weet dat ze echt op moet letten maar het lukt haar toch om zo duurzaam als kan te leven. Ze is een mooi voorbeeld van hoe het kan.

Het is één overigens ook van de redenen waarom wij de winkel zijn begonnen. We willen eerlijk, gezond en duurzaam voedsel voor iedereen beschikbaar maken. Dan moet er iets gebeuren in kwantiteit; er moet gewoon heel veel meer geteeld en hier geconsumeerd worden. Maar, en dat is een element waar we (nog) lastiger grip op krijgen; het moet betaalbaar zijn voor iedereen…

Ons inkomensniveau is afgesteld op industrieel ultra bewerkt voedsel. En dat is niet het gezondste (understatement) en ook niet het duurzaamste (helaas ook een understatement…). Het is dus een politiek vraagstuk en geen acro-ecologisch. Jammer, want als het binnen die laatste valt kunnen we de handen uit de mouwen steken en dingen doen, maar nu het om die eerste gaat ligt het niet volledig in onze macht…

Of toch wel?

Misschien kunnen we toch iets doen in bewustwording? Want waar je geld naar toe rolt is deels een kwestie van keuzes maken. Dat telt niet voor iedereen maar op veel huishoudbegrotingen kan nog gepuzzeld worden om extra budget vrij te maken voor gezonde investeringen in jezelf. Veel mensen hebben niet eens een begroting en zien wel wat er op hun rekening staat. Van die groep durf ik ongezien te zeggen dat ik wel een paar tientjes vrij kan maken om biologisch boodschappen te doen.

Maar, en dat is dus wel echt zo, wie met een minimum rond moet komen lukt het niet om alles lokaal en duurzaam te kopen. En dat komt niet omdat onze boodschappen te duur zijn maar omdat die in de supermarkt kunstmatig te laag zijn… Denk maar aan de landbouwsubsidies die er zijn. Daar kan de duurzame kleinschalige ongesubsidieerde boer echt niet tegenaan. Juist omdat er meer kosten gemaakt moeten worden om natuur en milieu te sparen… Die kosten worden ook gemaakt in de vervuilende voedselindustrie hoor, alleen worden die kosten niet doorgerekend in et voedsel. En daar zit dus de weeffout.

Die los ik niet 1,2,3, op. Want ook ik moet in de winkel een minimale marge halen om de winkel gezond te houden. Dat snapt een kind. Maar wat kan ik wél doen in de winkel voor de mensen met een smallere beurs?

Wel kan ik prachtige groente pakketten maken na het weekend. Dan is het ubber kraakverse van de groente af maar we gooien dit natuulijk niet weg. We verkopen het met een lagere marge. We noemen het #SOSgroenten.

Dat geeft een win-win-win: