Mijn moeder vraagt: ‘Hoe is het in de winkel?’

Ik zeg: “oh, leuk. Ik heb het lekker druk met pakketjes maken. Je weet wel briefje erbij, kaartje schrijven, strikje erom. En dan begin ik keurig opgeruimd maar al snel is mijn grote tafel te klein!”

Mijn moeder antwoord: “Ik hoor het al, een echte woensdagmiddagtafel heb je dan in de winkel.’

En dat kopt helemaal. Zo noemden wij dat vroeger. Op woensdag als we uit school kwamen hadden we bieb-boeken mee. De bibliobus kwam altijd op woensdagochtend bij de school. Met de hele klas boeken zoeken. Zooo leuk was dat.

En dan was er bij thuiskomst ook altijd nog wel iets te knutselen frutselen achter mijn moeders naaimachine. Poppenkleertjes. tasjes, portemonneetjes. Noem maar op. Als het maar klein en met roeseltjes was, dan vond ik het helemaal geweldig.

Die vrije-middagen dat de huiskamer totaal ontploft was van al onze ‘werkjes’ zijn gouden herinneringen. En inderdaad is het zo dat precies die sfeer ook in de winkel hangt. Vooral als ik bezig ben met dit soort inpakklusjes.

Ik hoop dat iets van die good-vibes ook in deze pakketjes terecht komt. Want ik gun iedereen dat heerlijke geborgen gevoel dat je helemaal op mag gaan in iets dat je leuk vindt.

De tijd verdwijnt als sneeuw voor de zon. Tijdverdwalen noemt een van onze lievelingsleveranciers dat. Dat deed ik vandaag dus weer helemaal. Bofkont ben ik dat ik dit mag doen.