Afgelopen week mocht ik op twee verschillende plekken vertellen over het idee achter de winkel.

Daardoor is het lijstje met veelgestelde vragen weer aangevuld met een paar antwoorden.

De mooiste vraag (met een kwetsbaar antwoord) is en blijft toch nog steeds waarom ik dit eigenlijk doe?

Het is een heel persoonlijk, en daardoor inderdaad kwetsbaar, antwoord: “mijn eerste man Robert leefde tot en met 2008. Zijn gezondheid was broos door taaislijmziekte. Gezond eten was voor Robert van grote meerwaarde, dus deze vorm van bezig zijn met gezonde voeding is voor mij een logisch gevolg.

Naast de belangrijke rol van gezonde voeding is er nog iets anders, misschien nog wel belangrijker, dat ik heb meegenomen uit die tijd: We leerden dat er geen garanties zijn op kansen in de toekomst. De kansen (vooral ook die voor de mooie kleine en eenvoudige dingen in het leven) moeten in het hier en nu steeds gegrepen worden. Daar werden we dan ook steeds beter in en dat heeft ons prachtige jaren samen opgeleverd die ik voor geen goud had willen missen.”

Ik vertelde verder:

“Het is ook mijn manier van ondernemen geworden. Als je iets wilt bewerkstelligen, in dit geval een eerlijker, gezonder en leuker voedselsysteem, dan moet je vandaag al bouwen met de mogelijkheden die je nu hebt om het meest draagkrachtig te zijn op het moment dat er tegenslag is. Daarom heb ik bijvoorbeeld vorig jaar geld opzij gezet. Zo kon ik nu mijn betaalde functie stopzetten en leef ik een jaar van het geld dat ik gespaard heb om dit, het vinden van 300 mensen per hoofdstad, te kunnen doen. Voor mij heel logisch en fijn om te doen omdat ik zo het beste mijn hart kan volgen.”

Er ontstond, doordat ik dit verder toelichtte, een mooie conversatie op één van de bijeenkomsten:

“Denk je niet iets te simpel over het idee dat het niet kan mislukken als er 300 schouders onder gezet worden? Ik bedoel, corona, de oorlog en de daar op volgende inflatie, er kan toch van alles gebeuren waar je geen invloed op hebt? En wat gebeurt er dan met onze investering?”

Het klopt dus wel dat ik expres een vereenvoudigde versie van de toekomst neerzet die focust op wat je kunt bewerkstelligen als je de krachten bundelt. Want de tegenslagen komen hoe dan ook toch wel. Dan kun je dus maar beter de krachten gebundeld hebben zodat je sterker staat. Het is dus geen naïviteit van mij om het simpel te brengen, het is juist de kracht om de kansen met elkaar te grijpen die er zijn. En ja, het kan mislukken, maar dan hebben we de risico’s ook gedeeld en zijn ze per schouder te overzien. En, ik zeg niet voor niets altijd dat wie nu het geld voor de eenmalige investering van € 500,- niet kan missen ook van ongelooflijke meerwaarde is als ‘gewone’ klant of als vrijwilliger.

Een meneer die aandachtig zat te luisteren zei tegen iemand die wat twijfelde het volgende:

“Ze vraagt ons om eenmalig € 500,- te investeren in iets voor de volgende generaties, ze investeert zelf een jaar tijd in het idee zonder dat ze er in dat jaar iets aan verdient. Dat is pas een investering.”

Hij zei dat tegen iemand die wat bedenkelijk keek bij een investering doen in iets waarin je niet direct geld terugkrijgt als rendement, maar maatschappelijke winst die niet in euro’s is uit te drukken. Die persoon die eerst twijfelde was die avond de eerste die de lijst invulde om één van de 300 huishoudens te zijn die de coöperatieve winkel mogelijk maakt.

Het ontroerde mij, deze twee mensen wisselden ideeën uit op een manier die ik onmogelijk zelf zo kan doen. Dat is dus de kracht van het vonkje overdragen zoals nu steeds meer gebeurt.

Als jij ook ergens een groepje mensen bij elkaar brengt, kom ik graag vertellen om daarna met jullie in gesprek te gaan. Het idee van de winkel gaat over zoveel meer dan boodschappen alleen. Dat verhelderen lukt het beste als je elkaar echt ziet en hoort.

Wil je meer weten? Kijk gerust even op de website en neem contact met mij op!