‘Ik heb eens nagedacht over jullie plan en ik moet zeggen: Het is mindblowing briljant.’
Nou weet ik stom toevallig dat Stefan graag overdrijft en in superlatieven spreekt dus ik vermoed dat ons plan gewoon goed is. 😉
‘Maar weet je weet het is?’ begint hij gedreven, en hij buigt net iets te ver binnen de 1,5 meter grens om zijn punt te maken. Ik merk dat ik automatisch toch een stap terug doe.
Daar moeten we eerst om gieren van het lachen omdat we elkaar normaal gesproken, zonder pandemie, hartelijk begroeten en nu dus zelfs terugdeinzen voor elkaar. Blijft bizar, maar goed, daar gaat het nu niet om.
Als we zijn uitgelachen laat ik hem dan toch zijn punt maar maken. ‘Nou Stefan, wat is het dan?’ vraag ik toch wel nieuwsgierig?
‘De mensen wéten helemaal niet hoe onwaarschijnlijk simpel jij het financiële systeem ombuigt. Jij hebt jouw eigen spaargeld ingezet. Dat trouwens nogal indrukwekkend veel was. Jij moet mij toch het geheim van sparen eens leren, maar dit ter zijde*. Maar dat spaargeld haal je nu terug door de winkel aan de klanten te verkopen om het vervolgens wéér in te zetten voor de tweede winkel. En zo maar door en door en door.’
Ik kijk semi-verlegen omdat ik een haat-liefde verhouding heb met geld…
Ik vind het maar niks als het een doel is maar ben er gek op als het een middel is. En in de ‘groene gekkies’ wereld (zoals ik mezelf wel eens met een geuzentitel neerzet. Want tja, je kunt heel veel flauwe grappen maken om mijn fanatieke duurzame life-style, dus dan kun je vaak maar beter zelf de eerste flauwe grap maken.) wordt geld toch vaak met het eerste geassocieerd.
Maar ik denk dus dat dat niet moet maar dat je geld gewoon ánders moet laten rollen. Want als we in de voedseltransitie echt het verschil willen maken, en dat willen we, dan moeten we serieus geld omzetten en dus durven te verdienen!
Maar dat geld moet niet wegstromen naar boven toe waar wij er geen zeggenschap meer over hebben. Het geld moet juist zo laag en vaak mogelijk in de economie rond blijven cirkelen. Dan maak je niet zo zeer méér geld, maar dan maken dezelfde Euro’s gewoon meer impact doordat je ze vaker uitgeeft.
En dat moet je dus vooral niet met geleend geld doen, maar met geld uit het collectief. Het collectief dat direct belang heeft bij die eerlijkere en gezondere voedselketen.
‘De mensen weten ook gewoon niet meer dat je financieel eenvoudig soeverein kunt zijn als je een collectief vormt’, sluit Stefan zijn betoog enigszins somber af.
‘Denk je dat we ze niet kunnen overtuigen dan?’ vraag ik hem toch wat bezorgd omdat hij plotseling zo somber klinkt. ‘We hebben maar 250 mensen nodig in deze hele stad die en groen denken en voor wie dit bedrag niet groot is voor dit onwijs grote belang. Dat moet toch makkelijk lukken?’
‘Oh, ja joh, dát moet inderdaad echt wel makkelijk lukken.’ Zijn power is weer terug. ‘Tuurlijk lukt dat! We gaan ervoor!’
Het klopt helemaal dat dit zeker moet lukken en dat je dan inderdaad geen bank of iets dergelijks nodig hebt om zoiets groots als een winkel te laten floreren. Een winkel waarvan je het assortiment voor minimaal 75% uit de eigen regio komt en dat dan ook nog eens binnen de ecologische grenzen is geproduceerd. Die overige maximaal 25% bestaat uit een algemeen biologisch aanbod zodat jij (haast) niet meer naar de gewone supermarkt hoeft.
En dat is echt het enorme mega grote verschil met initiatieven die het van geleend geld moeten hebben!
Zoals ik vorige week ook al schreef en vertelde. We zeggen dat we strijden, maar feitelijk zijn we met liefde en plezier op het lege speelveld een alternatief aan het bouwen dat het oude niet bestrijdt maar (deels) overbodig maakt.
Eén en al positiviteit dus maar daar moet wel een fikse hoeveelheid energie in gestopt worden, maar laat ik die nou toevallig ook hebben. 😉
- Het geld dat wij in het werkend krijgen van de winkel hebben gestopt komt weer terug omdat jullie als klant zien dat de winkel (maatschappelijke) waarde(n) heeft. En daarom willen jullie hem met zijn 250-en kopen. Allemaal een heel klein betaalbaar stukje.
- Wij kunnen met dat geld weer een volgende coöperatie helpen oprichten omdat we tijd hebben (we kunnen weer een tijdje leven van dit geld) en een deel kunnen we eerst weer als werkkapitaal in de tweede coöperatie stoppen.
- En iedereen snapt dat er heel veel voordelen zijn als er meerdere zelfstandige coöperaties zijn in naburige steden of provincies. Want dan kun je het logistiek ook echt beter en handiger indelen en ontstaan er inkoopvoordelen. Niet omdat we dan op de prijs gaan knijpen (dat is nou net het hele ding dat iedereen een eerlijke prijs moet krijgen in de keten) van de leverancier maar omdat de logistieke kosten gewoon lager worden.
Dus wil jij ook maatschappelijk rendement maken? Stuur ons een mailtje. en we houden je op de hoogte. We zijn nu bezig met de “prospectus”. Wordt niet al te officieel hoor. En vooral niet met kleine lettertjes. Maar sommige dingen moeten nu eenmaal wel echt op papier komen te staan. Vanaf september kun je dan echt je stukje winkel claimen!
Enne dat wil ik hier echt heel erg benadrukken. We zoeken dus die 250 mensen rondom de winkel voor wie die kleine € 700,- geen groot bedrag is in verhouding tot de impact die er mee te maken is.
Voor al die mensen voor wie dat wel een groot bedrag is hebben we iets beter! Je kunt gewoon klant blijven en je boodschapjes blijven doen. Want de coöperatie heeft klanten nodig naast de leden. Je bent echt net zo waardevol als een lid! Laat dat heel duidelijk zijn!!!
* Om nog even terug te komen op die kwaliteit van mij dat ik zo goed kan sparen het volgende: het klopt dat ik iets heel goed kan en dat is inderdaad sparen. Niet om het sparen zelf maar omdat ik er een doel mee heb. Het maakt haast niet uit hoeveel het moet zijn. Ik krijg het linksom of rechtsom altijd wel voor elkaar. Ik heb er niet echt een geheim voor dat ik met je kan delen, het is meer een way of live. Ik zou er een boek over kunnen schrijven. Misschien doe ik dat ook nog wel eens. Maar eerst dit maar weer tot een goed eind brengen. 😉