‘Mag ik gepast contant betalen, anders hebben ze veel te snel door dat ik op pad ben gegaan. Ze kunnen op mijn rekening kijken… Had ik noóóit moeten doen, maar ja. …

Het was voor mijn eigen bestwil zeiden ze. Als er wat met mij zou gebeuren zouden ze anders niet gelijk bij mijn rekening kunnen!

Nou ja, denk ik dan, dan betaal je de huur en de energierekening een keertje te laat. Vind ik wel grappig, dat ik dan postuum alsnog een betalingsachterstand heb terwijl ik bij leven nooit rood heb gestaan.’

Regels maken alleen maar monddood

Ze grinnikt erbij zoals ik haar ken. Ze houdt zich het liefst nooit aan de regels als ze daar het nut niet van inziet. “Ik ben daar al best oud mee geworden, dus wie doet mij wat?! Verkeersregels zijn wel handig, maar de rest van de regels zijn er alleen maar om je monddood te maken. We zijn marionetten geworden. Niks aan!”

Dat zei ze al ver voor de corona crisis en dat vindt ze nu nog steeds.

Maar haar kinderen dus niet. ‘Weet je wat het is’, zei ze stellig,’mijn kinderen zijn gewoon bang voor de dood. Maar ja, dat ga ik toch hoor. En het gaat ook geen jaren meer duren. Ik ben ruim 80 plus, ik tel niet meer dus weet het eigenlijk niet. Maar ik ga echt binnenkort wel een keertje dood. Het is niet anders. Zullen ze toch moeten accepteren.’

Ze gaat nog even verder…

Ik kan er geen speld tussen krijgen. En kan ook geen weerwoord geven al zou ik dat willen want ze gaat nog even door.

‘Ik wil nog niet dood hoor, ik heb het enorm naar mijn zin. Maar ik heb het wel zo naar mijn zin omdat ik met de andere bewoners kan praten, nieuwe mensen kan ontmoeten, samen met iemand theetjes kan drinken met jouw lekkere taartjes.

Of een borrel, hahaha. Da’s ook lekker hoor!

Ik zag dat je een soort advocaatje hebt?! Nou die lust ik wel! Dus, ja, ik geniet normaal gesproken heel erg van het leven. En dat laat ik mij mooi niet afpakken! Ik pas wel wat op, maar als ik het krijg dan krijg ik het. Simpel zat. En als ik het niet overleef dan was dit het, maar dan heb ik wel genoten van alles wat het leven de moeite waard maakt.

Want het gaat allemaal om de liefde mevrouw. Liefde moet je trouwens niet verwarren met relaties, maar dat snap jij wel. Maar de liefde voor het leven dus, daar draait het allemaal om. Verder doet er niet zoveel toe. En die liefde kan nu niet meer stromen met al die malle regels.

Nee, ik ben niet bang om dood te zijn straks. Hoewel ik een beetje vrees voor het gedoe dat dood gaan kan zijn. Maar verder ben ik er niet bang voor.’

Kippenvel

Mijn mond is opengevallen van verbazing en het kippenvel staat inmiddels over mijn hele lijf. Dat het alleen om de liefde draait en verder helemaal nergens om, dat waren de woorden die overbleven na Robert’s overlijden.En dat dat inderdaad niet om relaties gaat maar om iets veel diepers en ongrijpbaarders dat snap ik inderdaad maar al te goed. Dat ik kon voelen dat Robert, bij wijze van spreken, zei tegen mijn vader toen ook hij ging overlijden, dat dood gaan misschien niet zo makkelijk en fijn is, maar dat dood zijn juist helemaal niet erg is, dat was precies wat deze dame nu ook zei…

Het kan allemaal verzonnen zijn dat ik gehoord heb dat Robert dat tegen mij zei na zijn overlijden. Tuurlijk, dat kan. En al zou dat zo zijn dan nog troost het nog steeds heel goed. Maar nu deze mevrouw zo ongeveer dezelfde woorden gebruikt, ja dat doet mij wel wat… Vooral omdat we elkaar alleen van de winkel kennen en zij niet weet wat voor goede relatie ik met de dood heb.

Ik wil eigenlijk alleen maar zeggen, ja er is iets aan de hand en dat neem ik niet lichtzinnig op. Maar er is nog veel meer aan de hand als we te lang laten gebeuren dat we geen echt contact meer met elkaar kunnen hebben. Dan kan de energie van de liefde niet meer genoeg stromen. En er is geen sterkere helende kracht dan dat… Wie nu nog denkt dat spullen en verre reizen het leven straks weer de moeite waard gaan maken vergist zich dramatisch…

Het gouden moment met deze mevrouw, dit gesprek, deze dynamiek, mooier dan dit gaat het niet zijn. Dit was een gesprek vol liefde tot het uiterste. En ik ben haar daar oneindig dankbaar voor. ‘Liefde kan niet groeien’, iets van die strekking zei Toon Hermans in dit interview, ‘liefde is al oneindig’. Deze mevrouw liet mij dit gisterenmiddag voelen op de meest krachtig manier die daar voor is.

Alles is al oneindig goed, we hoeven alleen nog maar vol overgave de nederige plek in het geheel in te nemen en er te zijn in elk moment. Het grootste, beste, waardevolste zit verpakt in het allerkleinste en is sowieso gratis.

Enne, natuurlijk mocht ze van mij contant betalen. Maar dat sprak uiteraard voor zich.