Maar wat nu als er iemand langdurig ziek wordt? Hoe vang je dat financieel op?
Wat nu, als er iemand langdurig ziek wordt die voor de coöperatie werkt? Hoe vang je dat financieel op?
Ik hoorde aan haar stem dat ze bezorgd was dat ik dat, met mijn roze bril op, niet had doorgerekend. Maar dat had ik toevallig wel. 
Uit mijn hoofd rekenen kan ik dan wel niet zo goed, maar spelen met grote getallen om wonderen te verrichten kan ik als de beste!
Ik weet daardoor de we met 250 leden, die gemiddeld wekelijks, die inmiddels roemruchte 40 euro aan boodschappen doen, altijd safe zitten.
Die 40 euro controleert niemand hoor, het is gewoon het gemiddelde van een boodschappen budget per week. Dat haal je echt makkelijk. Vooral omdat we ook gaan aanvullen met bio boodschappen die niet lokaal te krijgen zijn (leg ik zo nog iets over uit).
En we halen de extra lasten om langdurige ziekte te kunnen opvangen zeker. Als we ook nog die o zo belangrijke mensen hebben die geen lid zijn maar wel als trouwe regelmatige klant langskomen. Die zorgen ervoor dat we tegenvallers zeker kunnen opvangen. Daarom ben je dan net zo belangrijk voor de winkel als iemand die lid is.
Als één van ons nu langdurig ziek wordt dan stopt het avontuur gewoon. Want niemand vangt het dan financieel op… Dan verkopen we leeg, hopen we dat onze huurbaas coulant is door ons niet aan het huurcontract te houden. Want anders gaan we ook nog persoonlijk failliet…En dan kijken we terug op een mooie tijd die helaas niet langdurig mocht bestaan…
Dat willen we dus koste wat het kost voorkomen en daarom zetten we nu dus deze stap!
Het kiezen voor de risico’s die in de huidige vorm zit, is een weloverwogen risico dat wij zelf hebben genomen hoor. Natuurlijk wel met een paar zekerheden erin, bijvoorbeeld; dat we na het eerste jaar de huur konden opzeggen en daarna pas een vijf jaar contract hoefden te tekenen. Maar toch; we namen de stappen zonder absolute zekerheden.
Met de energie die we in deze winkel stoppen hadden we ook ergens zelf in loondienst kunnen gaan en heel veel gemakkelijker zonder die risico’s een veel groter inkomen kunnen verdienen.
Maar dat hebben we dus niet gedaan omdat we kozen voor de maatschappelijke impact die we nu maken. De energie die wij hebben wordt ingezet om een verandering mede mogelijk te maken. En dat is onbetaalbaar. Het is maar de vraag of we dat, werkend onder een baas, op deze manier hadden kunnen doen!
Ik heb geen seconde spijt van de keuze die we drie jaar terug maakten. Het resultaat tot nu toe maakt ons alleen maar trots en geeft power om nu deze stap te kunnen maken. Het geheel wordt er nu sterker door. Want nu de winkel er eenmaal is mag ze stomweg niet meer verdwijnen!
Dus het risico op langdurige ziekte van een personeelslid het is niet de zwakte van de coöperatie, maar eerder de kracht. Want de coöperatie kan het dus aan als we met genoeg zijn die wekelijks boodschappen doen.
Nee het is dus echt juist de zwakte van hoe het nu nog is georganiseerd. Het draait nu nog op pure passie. Dat moet wel altijd zo blijven maar iedereen snapt dat als we echt duurzaam willen zijn, in de zin van langdurig impact willen maken op ons voedselsysteem, dat we dan ook voor een solide financiële stroom moeten zorgen binnen onze coöperatie.
En dat doe je dus gewoon zelf, door zoveel als kan in je eigen winkel te kopen.
Waarom is uitbreiding van het assortiment dan zo belangrijk? Dat is toch eigenlijk van het concept ‘lokaal & duurzaam’ afwijken?
Nee, dat is het niet! Het zorgt ervoor dat het concept kan blijven bestaan en het geeft net eventjes meer ondersteuning in financiële zin.
We zijn nu drukdoende met het opknappen van de ruimte achter de winkel. Want daar gaan we die biologische boodschappen verkopen die niet lokaal leverbaar zijn maar waarvoor je nu nog naar de grote supermarkt gaat. Die extra marge die we hier mee kunnen maken zorgt mede voor die solide basis die we nodig hebben om goed voor het personeel te kunnen zorgen.
De voorkant blijft daarmee zoals het is: lokaal en duurzaam en dat staat letterlijk en figuurlijk vooraan en voorop.
De voedseltransitie is een onderdeel van de totale energie- en klimaattransitie waar we inzitten.
Wij hebben het steeds over de voedseltransitie vanuit de winkel. We doen dat om drie redenen:
- De lokale producent moeten goed voedsel een eerlijke prijs krijgen (dat krijgt hij/zij niet in het huidige systeem waar de multinational de baas is)
- De consument (jij dus) heeft recht op voedsel waar genoeg voedingstoffen in zitten en op voedsel dat de aardbol niet uitput maar juist ondersteund (krijg je nu ook niet omdat de boer snel moet leveren voor een lage prijs en daardoor de bodem moet uitputten)
- De lokale economie moet sterker worden zodat je in je eigen regio steeds meer van die echt goede producten kunt laten maken én kunt kopen (is nu ook niet het geval omdat arbeid te duur gevonden wordt en we een inkomen hebben waarmee we ons alleen goedkope productie kunnen veroorloven)
Onze winkel voert dus elke dag actie voor een beter klimaat op deze manier. Wij grijpen aan op de voedseltransitie, maar dit valt dus in het geheel van de totale transitie waarin we in zitten.
We moeten toe naar minder en tegelijkertijd moet dat minder waaraan we genoeg blijken te hebben van een vele grotere kwaliteit zijn dan we nu gewend zijn. Dan is minder, geen straf maar een zegen waar je heel blij van wordt!
Dit is ook waarom ik niet naar de klimaatmars ben gegaan, ik voer immers dag na dag actie door de winkel stevig te maken. Jij kunt hieraan ook bijdragen door lid te worden en dus te investeren in een winkeldeel.
Een maatschappelijke investering dus, die geen euro’s maar een gezondere aardbol, een sterke lokale economie en gezond voedsel voor een eerlijke prijs opleveren!
Heb je nog andere vragen of roepen mijn antwoorden juist weer nieuwe vragen op? Ik hoor ze graag om ze allemaal met liefde en plezier te beantwoorden.