Het is misschien komkommertijd (sorry voor de voedselwoordgrap, kon ik niet laten 😆), maar dat betekent voor mij juist extra ruimte om aandacht te geven aan wat ik het allerliefste doe: ‘hobby’schrijven.

‘Hobby’ tussen aanhalingstekens, want schrijven is voor mij veel meer dan tijdverdrijf. Het is de plek waar mijn binnenwereld samenvalt met mijn werk. Waar woorden ontstaan voor de drijfveren achter alles wat ik doe.

Want toegegeven: wat ik doe is niet altijd eenvoudig uit te leggen. Ik blijf me, ook zonder winkel, inzetten voor een eerlijk en gezond voedselsysteem. Zelfs als daar niet altijd euro’s tegenover staan.

Is dat werk? Ja. Dat is het.

Zolang ik voor een aantal uur betaald word, blijf ik me in de overige tijd met liefde vrijwillig inzetten voor de missie die me drijft.

En die gaat verder dan letterlijk eten, ik weet zo goed dat ook de connectie met anderen van het grootste belang is om goed in je vel te zitten. Mensen in de zogenaamde Blauwe zones (in Friesland noemen we dat bloeizone) in de wereld worden niet alleen maar gezond oud door goed eten, daar is meer voor nodig. Dat meer wil ik ook graag voeden!

Daarom deel ik vanaf nu, als bonus, ook de dingen die wat meer privé in mijn hart leven — zoals het muziekdagboek dat ik dit jaar via Spotify ben begonnen. Een persoonlijke maandelijkse reflectie, waarin muziek de tijdlijn van ontwikkeling zichtbaar maakt.

Het eerste kwartaal van dit jaar was ik onrustig. In april kwam de omslag.
Maar in maart? Toen wist ik het nog allemaal even niet zo goed.

Hieronder deel ik het fragment uit het muziekdagboek van maart 2025. Het nummer dat het goed samenvat is:
Arthur Baker & The Backbeat Disciples feat. Al Green – The Message Is Love

In maart koos ik privé bewust voor rust om dat ik het dus niet zo goed meer wist. Mijn eigen wet is dat je voor elk probleem altijd ook een makkelijke oplossing kunt vinden als je maar tijd en ruimte neemt. Dus dat deed ik. Maar ondertussen staat de wereld in brand.

Natuurlijk zag ik toen dat de onrust die ik probeerde in mezelf wat te kalmeren op een ander niveau op de hele wereld ook actueel is… Ik raakte eigenlijk alleen maar ongeruster over hoe het verder moest…

Dus wat zei het mij dat de wereld in de fik staat? Was er alleen chaos buiten mij, of was het ook een spiegel? En zo ja, wat kon ik er dan mee?

Het antwoord dat ik altijd vroeg of laat bij me doordringt als ik het niet meer weet is: LIEFDE. Het draait echt alleen om liefde. Voor mezelf. Voor alles en iedereen. Zelfs nu, nu ik nog steeds even niet weet hoe het verder moet is liefde het antwoord.

Ik adem verder en hoop dat het beter zal gaan met de tijd en dat ik zou zien hoe ik dat in elk geval voor mezelf kan organiseren zodat ik het ook weer écht kan leven, want dat deed ik op dat moment niet meer…