Een betrokken klant deelt regelmatig artikelen met ons over het wel en wee in de landbouwsector in het algemeen en over biologische landbouw in het bijzonder.

Ze vraagt zich nu af hoe of controles op bioproducten De Streekboer effect heeft. ‘Moet elke schakel zich opnieuw certificeren? Dit las ze bij Odin, een coöperatieve supermarkt met alleen biologische producten.*

Soms is dat zo inderdaad. Het zit zo: Zodra een biologisch product verpakt is met een SKAL-nummer, is verdere controle niet nodig. Klanten kunnen  dan zelf zien of een product biologisch is. Bijvoorbeeld, de crackers die via De Streekboer te koop. (Die vallen trouwens nét buiten het Streekboer-gebied, maar om ze dan gelijk bio van verder te noemen is eigenlijk wat overdreven ;-). Ze komen uit Overijssel, van een heel leuk bedrijf!

Maar voor onverpakte, meestal verse producten, moeten alle stappen worden gecertificeerd. Dit geldt voor de meeste groenten en fruit van de bioboeren.

Zowel de vervoerder als de verkoper moeten gecertificeerd zijn. Soms zijn dit dezelfde personen; bijvoorbeeld, de boer brengt het vaak zelf. Maar als verkopende partij moet De Streekboer ook een SKAL-certificering hebben voor onverpakte producten. Anders mogen ze ze wel verkopen, maar niet meer biologisch noemen. Het kan zijn dat ze zijn verwisseld met gangbare producten. Voor een deel van de biologische producten zijn ze ook inderdaad SKAL gecertificeert.

Wist je dat SKAL staat voor Stichting Keur Alternatief voortgebrachte Landbouwproducten? Ze controleert namens de overheid of de biologische normen gehanteerd worden. Het is bijzonder op zichzelf ook best bijzonder dat een landbouwmethode zonder inputs als alternatief wordt beschouwd. Maar misschien vind ik dat bijzonder omdat ik in de bubbel zit natuurlijk. 😉

Soms doorbreken we in de korte keten zelf bewust de certificeringsketen. Als we rechtstreeks inkopen en elkaar kennen en vertrouwen kan dat gerust.. Bijvoorbeeld, producten van het gecertificeerde bedrijf Mole ’t Lam worden niet meer door henzelf verpakt, maar door Agnes van Naturlijk bij Agnes. Zij heeft zelf geen certificering. Ze weten bij De Streekboer dat alleen Cees’ producten worden verpakt, maar Agnes mag het niet als bio bestempelen omdat SKAL hier niet meekijkt. Maar ze vertrouwen Agnes blind. Ze werkte voorheen voor de molen waar ze onder meer de klein verpakkingen in pakte. Dus, tja, dat kan gewoon niet misgaan.

Dit geldt ook voor Willem Teun van het Hummelhûs, die groenten ophaalt van bioboeren voor zijn eigen winkeltje en dan ook gelijk voor Streekboerklanten meeneemt. Hij heeft geen certificering voor zijn tuin, omdat het in eerste instantie een zorgbedrijf is waar mensen een fijne en nuttige dagbesteding vinden. Ze weten dat hij geen chemie en kunstmest gebruikt.

Dat is dus zonder officiële controle. En daarom worden biologische groenten spontaan gangbaar zodra ze in Willem Teun’s busje worden geladen. Het scheelt in administratie- en controlekosten om elkaar te vertrouwen.

In tegenstelling tot wat de groenteboer in het filmpje suggereerde, blijft De Streekboer wel biologisch inkopen, maar noemen we het niet meer zo als we het niet tot de laatste schakel laten controleren. Wel kunnen we aangeven via welke route we hebben ingekocht, zodat de klant zelf kan beoordelen of het een bio-lijn is.

Dit dwingt ons om het zelf ook goed te communiceren. Welke boer van ons is gangbaar en welke is biologisch, en wie voldoet zonder SKAL aan de normering? Daar gaan we de komende tijd aan werken. Want het staat wel overal, maar niet altijd even duidelijk.

En eerlijk is eerlijk, als een bedrijf eenmaal heeft gekozen voor certificering, blijken er vaak nog extra stappen nodig te zijn dan alleen geen kunstmest en chemische bestrijdingsmiddelen gebruiken. Dus naast de kosten die certificering met zich meebrengt levert het dus meestal toch nog een paar stapjes extra op.

Het voer voor de dieren en het zaai- of plantgoed moeten bijvoorbeeld ook gecertificeerd zijn als je echt biologisch wilt gaan. Zo blijft de biologische kwaliteit tot in de haarvaten gewaarborgd.

Als we willen overstappen naar een gezond voedselsysteem, moeten overheden boeren die dit doen belonen en de controlekosten opleggen aan degenen die chemie gebruiken. Zo zou het geregeld worden als ik het voor het zeggen had. 😉

Naar mijn idee zouden we dan dus zelf nog veel meer moeten controleren. Alleen niet méér in de biosector maar óveral. Elk bedrijf zou moeten worden gecheckt op het gebruik van chemie en kunstmest. Zo zouden meer boeren en tuinders de certificering willen halen want dat scheelt ze juist kosten. Boeren die niet voldoen, betalen uiteindelijk de prijs in mijn plan. Wat mij betreft ook gelijk met een tax erbovenop voor de kosten die we als samenleving nu moeten maken voor de milieuverontreinig die ontstaat door het gebruik van landbouwgif.

Vind jij het ook logisch dat overheden de biologische landbouw stimuleren en biologische producten goedkoper maken? We horen graag jouw mening.

• Odin is een winkel die vaak bezocht wordt door onze klanten om aan te vullen wat wij niet hebben. Wij zijn vooral goed in lokaal en onbespoten. Odin is een volledige supermarkt met alleen biologische producten, maar niet per se van dichtbij. Het kan prima naast elkaar bestaan!