‘Ik snap eigenlijk niet zo goed waarom niet iedereen direct volmondig ‘JA’ zegt op het idee van de samen-winkel. Of ja, misschien snap ik het wel, maar ik hoop zo dat we het samen toch op tijd kunnen aanpakken.’

Ze bedoelt met ‘het aanpakken’ iets heel groots. We praten vaak samen over het heden en de toekomst. We leven in een bijzondere tijd, en we denken dat er nog veel bijzonderdere tijden aankomen. In alle opzichten, dus met pieken en dalen. Want zo gaat dat nu eenmaal.

Vorige week deelde ik al in alle eerlijkheid met jullie dat ik soms twijfel of het ons op tijd gaat lukken. En met ‘op tijd’ bedoel ik nu niet voor een Walt Disney-achtig apocalyptisch einde, maar vóór 21 december 2024. Dat is mijn persoonlijke deadline. Als het dan niet gelukt is, moet ik toch echt die krantenwijk nemen waarover ik altijd grap om mezelf van inkomen te voorzien.

Maar zover zal het toch niet komen?

Als ik zelf de tijd neem om rustig te voelen waar we met elkaar staan, kan ik dat niet geloven. We doen toch iets super nuttigs? Waarbij ik overigens niet wil zeggen dat kranten bezorgen niet nuttig is! Maar ik ben gewoon niet zo’n ochtendmens. Vandaar dat het mij niet zo aantrekkelijk lijkt. 😉

Terwijl ik afgelopen week van tijd tot tijd de tijd nam om te mijmeren, kwam ik twee hele mooie, inspirerende items tegen die mij weer hoop, moed en energie gaven.

Het ene is een sprookje (ik hou ervan! ;-)) van Freek de Jonge, dat hij al in 1982 vertelde, maar nu ter gelegenheid van zijn 80ste verjaardag nog eens uitbeeldt in een animatiefilmpje. Heel mooi en het kijken waard. Deze zinnen raakten mij het diepst:

‘Alles is al gedaan

Niets helpt

Doe niets’

Hoef ik echt niets meer te doen? Of hooguit tijd nemen om te vertellen hoe we ons sprookje waarmaken? Is het werk echt al gedaan en haken er in de komende tijd voldoende mensen aan om een nieuwe winkel te starten?

Ik hoop het zo!

En hoop, daar ging het precies om in het tweede item dat mij enorm veel kracht gaf om zeker nu de handdoek niet in de ring te gooien (want natuurlijk ben ik ook mens en overweeg ik dat wel eens…).

Hoop is een thema in de duurzame troonrede van Kees Klomp, die hij afgelopen dinsdag mocht voorlezen. Je kunt HIER de hele tekst teruglezen.

Ik moet zeggen dat ik dat zelf al meerdere keren heb gedaan. De tekst verwoordt heel goed waarin ik persoonlijk zit: Ik zie iets groots en niet prettigs op ons afkomen, maar ik zie ook hoe we samen sterk staan door ons te verenigen en ons te bewegen in de richting die ons wel prettig lijkt. Voorleven hoe je het zelf voor je ziet, hoe je een systeem kunt opbouwen zonder de huidige systeemfouten.

In de troonrede van Kees raakte deze zinnen, die hij citeert van Havel (voormalig Tsjechisch president) of van iemand die geïnspireerd was door woorden van Havel, mij het meest:

‘Hoop

is ergens voor werken omdat het goed is,

niet omdat het kans van slagen heeft.’

Later in de troonrede adviseert Kees dus onder meer om lokale gemeenschappen te vormen. Dus? Sluit je aan?

Dat kan op verschillende manieren:

• Als mede-eigenaar/klant;
• Als ‘gewone (maar bijzondere) klant’;
• Of als vrijwilliger/klant.

Alles is goed, zolang je maar meedoet! 😉

We vertellende komende maanden ons sprookje , het sprookje van ‘Boer vindt Klant’, in het TrompTheater. Kom je luisteren?