"Zeg Lies, jij bent dan zelf wel yoga-docent en kan in alle houdingen comfortabele zijn, maar de klanten dan?" Ze komt weer omhoog en zegt: 'Nog nooit een klacht over gehad dus een tafel lijkt me overbodig".

Het blijkt een weggeefwinkel te zijn. En Fred blijkt Erwin te heten. En daar raak in dan weer van in de war.

Bovendien kan iemand met een kleine beperking misschien niet alles, maar iedereen kan wel altijd iets. En dat vermogen, van wat wel kan,  laten we op deze manier groeien.

We gaan bijvoorbeeld ook mini-biebjes laten maken. En dan maken we deze keer niet de fout door te zeggen dat het mini kookboeken zijn. ;-)

Plaats was er eigenlijk niet voor maar met een beetje goede wil lukte het wel om het achter te plaatsen. 'Het is maar voor en paar uurtjes per week' redeneerde ze. 'Als je elkaar zo kunt helpen moet je dat gewoon zo doen.'

We zijn beslist geen markt, maar vullen die wel goed aan omdat we hiermee een ander deel van de doelgroep bedienen.