Dochterlief is voor de gezelligheid mee vandaag en vult aan: “Heit zegt wel dat hij elke dag vlees wil, maar hij doet dat allang niet meer. Hij heeft waarschijnlijk wel de grootste stappen gemaakt in ons gezin van ons allemaal.”

Ik laat bewust het eerste verhaal deels intact (op die foutieve details na dan ;-)). Want het laat zo goed zien wat de meerwaarde is van certificering en hoe wij samen beoordelen als die er (nog) niet is.

En bovendien zijn de kasten in de stad geen concurrenten van de wilde bij. Daarnaast is een bijenvolk kritisch. Als er een bij terugkomt met te veel gifstoffen in de pollen, wordt zo’n bij geweerd door het volk.

De boer bepaalt al lang niet meer zelf wat er verbouwd of geproduceerd wordt. Dat doet de wereldhandel. En de boer is ook allang niet meer degene die de prijs bepaalt en eerlijk verdient aan de noeste arbeid die wordt verricht. Dat is ook de wereldhandel.

Vooral het bewijs dat groenten en fruit uit eigen regio, en dus van het seizoen, helemaal niet duur is. Want ze eten elke dag toch echt van de boodschappen die ze bij De Strekboer gedaan hebben ,verzekerd hij mij. Bij de gewone supermarkt komen ze nauwelijks.

Echt heel slim, of beter gezegd; geraffineerd, want dit product is goedkoper om te maken en kun je in Nederland duurder verkopen omdat wij hier geen idee hebben dat het een inferieur product is... Niks mis met de Nederlandse handelsgeest... Maar of dit nou iets is om trots op te zijn in dit geval...???